Furðulegt háttalag kattavinar um morgun

Alveg furðulegur fjandi kom yfir mig í strætó í morgun. Aðstæður voru þannig að góðlega konan (sem ég held að sé þroskaþjálfi) hafði hlammað sér fremst og hjartahreini (hélt ég) djákninn tróð sér fram fyrir mig og settist hjá henni. Að vanda hafði móðirin, sem ekkert er fyrir börn, skellt sér hinum megin við ganginn með óbundið barn sitt svo að ég þurfti að setjast aftar. Þreytan var líka að yfirbuga mig og syfjan ... mér hafði reyndar tekist að klæða, bursta og það allt á tíu mínútum án þess að nokkurt stress væri í gangi, fumleysi einkenndi athafnir mínar, eins og svo oft.... Jæja, byrjar svo ekki útvarpið í strætó að baula beint inn í eyrað á mér. Sem betur fer var það Rás 2, annars hefði ég andast þarna í sætinu. Mér fannst einhvern veginn svo óyfirstíganlegt að losa öryggisbeltið, fara alla leið fram í til Tomma og biðja hann um að lækka. Hávaðinn var of mikill til að ég gæti kallað ...

Þá byrjaði þetta skrýtna að færast yfir mig og ég skildi fyrst ekki hvað þetta var ... það var ekki fyrr en á Kjalarnesinu, rétt eftir göngin, að ég fattaði að þetta var VÍSIR AÐ GEÐILLSKU! Það er tilfinning sem ég hef ekki fundið fyrir mjög lengi, mjög, mjög lengi! Nú, í stað þess að láta það bitna á samferðamönnum mínum reyndi ég að hugsa um eitthvað skemmtilegt, eins og brúðkaupið sem ég er að fara í á morgun, hjá elskunni minni henni Önnu Ósk sem ég hef þekkt síðan hún fæddist. Það er svo langt síðan ég hef farið í brúðkaup ... ekki síðan á Gay Pride í hittiðfyrra (gagnkynhneigt brúðkaup) þarna þegar ég varð fyrir móðgun sama dag í Lífstykkjabúðinni sem hefur markað mig ævilangt, ... að ég veit ekki alveg hvað ég á að kaupa í brúðargjöf. Ég var svo blönk í hitt skiptið að ég hafði bara efni á því að kaupa matreiðslubókina Súkkulaði sem vakti reyndar ógurlega lukku og var ein af fáum gjöfum sem ekki var skipt ... en ég er aðeins ríkari núna.

Ef ykkur, hjartkæru, fallegu bloggvinir, dettur eitthvað sniðugt í hug til að gefa í brúðkaupsgjöf þá er heilt kommentakerfi hérna fyrir neðan sem bíður eftir gáfulegum athugasemdum ykkar.

Á leið út úr strætó laumaði ég því að Tomma að taugar mínar hefðu verið orðnar úfnar eins og gaddavírsgirðing eftir útvarpsofbeldið  ... og Tommi varð eiginlega alveg miður sín ... hann sagði að þetta væri hipparútan með sérkerfi fyrir farþegana og málið væri bara að biðja um lækka ...

Geðillska mín gufaði endanlega upp þegar mér hafði tekist að eyðileggja daginn fyrir Tomma ... en ég gaf honum samt DV-ið mitt í kveðjuskyni. Á móts við Harðviðarval fann ég að kramdi fóturinn var óðum að jafna sig og heltan á undanhaldi. Líklega verð ég að labba niður á Skrúðgarð á morgnana til að geta notað samgöngutækið strætó (og sitja fremst) ... eða biðja Betu sjúkraþjálfara um túrbómeðferð.

Ævintýri á stoppistöð og bold-uppdeit

Við Tommi bílstjóri komumst aldeilis í hann krappan áðan. Gunni ljósmyndari skutlaði mér í Mosó og svo hófust myndatökur. Reynsla mín úr ótal fegurðarsamkeppnum og fyrirsætustörfum nýttist  sérlega vel. Það er bara á passamyndum sem ég lít út eins og vélsagarmorðingi. Vandamálið hófst ekki fyrr en Gunni vilda mynda okkur Tomma saman. Ég var nánast komin í fangið á honum þegar Gunni sagði með svona B&B rödd: „Jæja, Tommi, kyssa Gurrí núna!“ Þá áttuðum við okkur á alvarleika málsins og ég fleygði Gunna öfugum út úr strætó og við ókum af stað þótt enn væru nokkrar sekúndur í brottför. Skyldi hún Magga „mágkona“ standa á bak við þetta?

Gaf Tomma Séð og heyrt-ið mitt þegar ég var búin að lesa það og tautaði eitthvað um að þetta væru skaðabætur fyrir að plata hann í myndatökuna. Hann þáði blaðið en sagðist bara líta á þetta sem upphaf að frægðarferli. Næst ætlar hann að komast í Golfblaðið. 
 

Skrýtið ... hin heilaga Taylor er allt í einu orðin vondi karlinn í boldinu. Hún uppfyllir mýtuna um að vera leiðinleg tengdamóðir og reynir af alefli að stía Tómasi sínum og Gaby sundur.  Önnur tvíburadóttirin þolir hana ekki og svo hefur hún hrakið Ridge frá sér.
Nick kelar við tengdamömmu sína og tjáir henni ást sína. Hún reynir að sýna þroska því að dóttir hennar ber barn Nicks undir belti. HAHHHH, of seint, Stefanía, óvinur Brooke númer eitt, sér eitthvað í garðinum, nær í kíkinn og barúmmm, sér hún ekki Nick og Brooke! Skömmu síðar mætir hún á skrifstofuna hjá Brooke og hundskammar hana!

Frægðin og furðulegur kjúklingur

Forsíðuviðtalið okkar þessa vikuna er við 55 ára konu sem lifir lífinu til fulls, svo vægt sé til orða tekið. Börnin eru uppkomin og búin að gera hana að þrefaldri ömmu. Hún málar, ferðast, skrifar og bara nýtur þess að vera til. Hún á virkilega myndarlegan og góðan kærasta sem er 27 ára. Geri aðrir betur.  Hlakka til að lesa viðtalið við hana í strætó á leiðinni heim. Verð greinilega að hætta að glápa græðgislega á þessa gráhærðu gaura og ... nei, annars.

Gunni ljósmyndari skutlar mér í Mosó á eftir og tekur mynd af mér í strætó kl. 16.45 ... fyrir Séð og heyrt, já, ég legg ekki meira á ykkur. Fyrst er það Wall of Fame hérna á Moggablogginu, loksins tekin í sátt eftir að hafa skrifað ódauðlegar færslur hér síðan í lok janúar án nokkurrar viðurkenningar ... og nú er það Séð og heyrt! Ástæðan fyrir þessu síðarnefnda er útkoma bókarinnar með lífsreynslusögunum.

Ein bókabúðasamsteypa er strax búin að panta fullt í viðbót ... úje! Þetta heyrir maður þegar labbað er fram hjá lagernum. 

Þetta er náttúrlega ótrúlega skemmtilegt lesefni í flugvél, sumarbústað, strætó, uppi í rúmi, inni í eldhúsi, í vinnunni í felum bak við tölvuna, á rauðu ljósi og fleira og fleira ... Ég er mjög montin af þessu og bíð spennt eftir viðtökunum. Ég ítreka að þetta eru dagsannar sögur, nöfnum yfirleitt alltaf breytt og stundum aðstæðum. Þarf að leggja til við yfirmenn mína að ég fái að ferðast um landið og safna sögum!

Kjúklingurinn í hádeginu var ... uuu, áhugaverður. Við héldum fyrst að hann væri reyktur en þetta var bara kryddið. Náði ekki að klára bringuna, fíla ekki  mikið saltan mat. Mætti ég þá frekar biðja um vel sterkt indverskt eða mexíkóskt!

Svefnvana í Skagastrætó

Það kemur sér vel að vera náttúrubjútí (eða nærsýn) og þurfa ekki mikið viðhald þegar maður vaknar og aðeins 10-15 mínútur í brottför strætó frá Akranesi. Það sem fékk mig fram úr var að ég ákvað að sofa í strætó ... samt get ég aldrei sofið í rútum eða flugvélum, læt samt alltaf gabbast.

Fyrsta sem gladdi hjartað í dag, fyrir utan ljúfu karlana á stoppistöðinni, var að sætið mitt var laust og veika löppin þurfti ekki að vera í kremju. Ég lokaði augunum og vonaði að svefninn miskunnaði sig yfir mig en krakki sem sat við hliðina á mér, hinum megin við ganginn, babblaði hátt og snjallt við mömmu sína með þessarri líka skerandi röddu. Hver getur amast út í lífsglatt barn sem finnst strætó hrikalega spennandi? Ekki ég! Svo er líka næg hvíld í því að loka augunum og slaka á í 40 mínútur.

Ég er svo fegin að hafa ekki farið í peysu í morgun, heldur í þunnan jakka utan yfir örþunnan, sumarlegan bolinn, sem þó er með rúllukraga. Hálsfestin með grænu steinunum sýnir smekkvísi með uggvænlegum hætti og undirstrikar grænleit augun. Pilsið er saumað upp úr nokkrum tvíd-ábreiðum sem gefnar voru fátækum en ég rændi. Klippingin er enn rosa kúl ... sé það á því að ég fæ enn áfergjuaugnaráð frá samferðamönnum mínum í stað samúðar ...  Æ, er að missa mig út í einhverja vitleysu, sumt er þó rétt. Þetta heitir bull og svefngalsi og kallar á meira kaffi og morgunverð.

Matseðillinn í hádeginu er ekki af verri endanum: Gulrótar- og appelsínusúpa, Steiktar kjúklingabringur Toscana með hýðisgrjónum og kaldri Miðjarðarhafs-dressingu. Grænmetisrétturinn er kús kús með baby-gulrótum, kóríander og karrí. Best að borða nógu mikið í dag, á morgun verður pasta í öllu og ég er hætt að borða pasta í bili og brauð og sælgæti og ... bara svona mikið kolvetni!

Já, hún? Ohh, hún er alltaf svo flott klædd!

Því er haldið fram í Blaðinu í dag að klæðaburður Ellýjar í X-Factor hafi á tíðum vakið meiri athygli en orð hennar. Veit ekki alveg hvort hann Einar Bárðar tæki undir það, hann gleymdi sér alla vega ekki við að horfa á flottu fötin hennar (sem eru úr Nínu á Akranesi), heldur var iðulega ósammála dómum hennar, Palli svo sem líka ... en það er annað mál. Palli mætti stundum ansi frumlega klæddur í þættina en ég hef hvorki heyrt það notað gegn honum né með.

Hvað er þetta með konur og fötin sem þær klæðast? Eitthvað var meira talað um klæðaburð stjórnmálakvenna en -karla fyrir síðustu kosningar, jafnvel meira en málefnin sem þær stóðu fyrir. Rosalega er ég orðin þreytt á þessu.

Athugasemdin í Blaðinu segir jú að Ellý hafi verið fín og flott en það má lesa út úr henni að hún sé heimsk. Ég hef þekkt Ellýju í bráðum 20 ár og hún er ekki heimsk. Ég dáðist alveg að henni sl. vetur fyrir að geta afborið að hlusta á þetta misskemmtilega popp sem er í svona þáttum því að hún er meira fyrir trans-tónlist og rokk.  

Ég talaði við Ellýju áðan og hún var hvorki að springa úr gleði né sorg yfir þessu, átti frekar von á því að fjölmiðlar einbeittu sér að nýja dómaranum, Þórunni Lárusdóttur.

Ég vona að Þórunn verði ekki látin gjalda þess í vetur að hún sé meira í klassísku deildinni. Skyldi hún þurfa að klæðast drapplituðu til að orð hennar verði gjaldgeng? Hvað ef hún lendir oft í að senda keppendur hinna heim? Verður hún þá umdeild, jafnvel óvinsæl? Hmmm! Eins gott að henni verður ekki dembt beint í djúpu laugina, eins og Ellýju, Þórunn er þaulvön í sjónvarpi og ég hlakka mikið til að horfa á hana í vetur. Hún er alltaf svo flott klædd!

Að missa alltaf af öllu ...

Skrýtið hvað mér gengur illa að vera á réttum stað á réttum tíma. Þegar Skagastrætó hlekktist á í brjálaða veðrinu sl. vetur fékk Sigþóra alla spennuna, lögguna og allt, en ég var í vagninum klukkutíma fyrr með Tomma hinum trausta sem lætur ekki smárok koma sér úr stuði. Stundum hefur eitthvað spennandi gerst, eins og bilun í miðjum Hvalfjarðargöngum, en virðist bara gerast á þriðjudögum þegar ég er heima við skriftir.

Var þó svo heppin einn sunnudaginn að þurfa að bíða í heilan klukkutíma eftir strætó í Mosó en vagninn af Skaganum komst lítið áfram í tjaldvagnaumferðinni. Að sjálfsögðu myndaðist góð stemmning á stoppistöðinni, enginn nöldraði, heldur litum við á þetta sem tækifæri til að þroska okkur og efla þolinmæðina.

Nú er ég t.d. illa fjarri góðu gamni þegar mikið er um að vera uppi á Höfða, glugginn fyrir aftan mig í vinnunni er nefnilega frábær útsýnisgluggi þar sem sést m.a. alla leið upp á Skaga, og haldið að væri gaman að geta fylgst með slökkviliðinu á milljón núna í stað þess að horfa bara út á sjóinn sem varla bærist? Mikið skil ég manninn hennar Elfu vinkonu að vilja frekar vera í slökkviliðinu í Seattle en vinna sem arkitekt. Fann mynd af Tom í gær og ætla að deila með ykkur nokkrum sögum sem hann sagði mér þegar ég heimsótti þau hjón 2002.

Nú rennur moðvolgt vatn í baðkerið en stríðna blöndunartækið með gervigreindina er stillt á hæsta hitastig. Ef ég tek pollíönnu á þetta ... þá er ég þakklát fyrir að vatnið skuli ekki vera kalt, eins og stundum. Ketillinn fær líklega frí í dag. Þetta ætlar ekki að lagast af sjálfu sér. Best að tala við húsfélagsformanninn ef hann er í landi núna!

Fann ógurlega fallegt lag á Youtube og sá söngvarann í fyrsta skiptið á meðfylgjandi myndbandi. Fannst hann svolítið Richard Clyderman-legur en röddin klikkar ekki. Góða skemmtun!

http://www.youtube.com/watch?v=gehERn5QiSQ

Sjálflæknandi tölva, gamlar myndir og sönnun!

Kveikti á tölvunni upp á von og óvon í kvöld. Nákvæmlega það sama gerðist og í gærkvöldi: Ekkert. Næstum hálftíma seinna heyrðust óhljóð úr horni og þegar ég kíkti var elskan mín komin í gang. Hún hafði greinilega haft gott af hvíldinni eða óttaðist fáránlega tillögu Braga bloggvinar um að ég fengi mér Makka. Ég hló hæðnishlátri þegar ég hugsaði um þetta.

Nú get ég unnið heima á morgun ... og t.d. skrifað ódauðlega lífsreynslusögu sem fer væntanlega í bók eftir nokkur ár! Svo endar með því að þetta verður eins og Ísfólkið, yfir 40 bindi, og ég fæ ekkert að blaðamennskast, heldur fer á milli staða á landsbyggðinni og safna djúsí sögum frá fólki.

Skoðaði gamlar myndir í kvöld, bæði eldgamlar og nýrri. Þar sem ég kann lítið á tölvur og hræðist tæknilega hluti á borð við skanna ákvað ég að taka myndir af myndunum. Þær eru kannski pínku skrýtnar þar sem þurfti að passa upp á glampann frá flassinu en þær eru samt flottar. Mun því skreyta þessa færslu með ýmsum nostalgíumyndum.
Ein myndin sannar það sem ég hef oft sagt um okkur Madonnu. Þótt við séum orðnar 48 ára og þar með verulega rosknar í hugum ungbarna, þá höldum við okkar striki enn í dag, förum í tónleikaferðir og hlöðum niður börnum eins og okkur sýnist. Fann reyndar engar nýlegar sviðsmyndir af sjálfri mér (Madonna er duglegri að ota sínum tota) en hér er ein gömul og góð síðan við Siggi Hreiðar sungum á Wembley á níunda áratugnum fyrir þúsundir. Dúettinn kallaðist Guru and the Gang.     

P.S. Elsku fullkomna PC-tölvan mín geymdi bloggfæsluna sem átti að fara inn í gærkvöldi:
Hlutirnir gerast hratt hér í himnaríki. Ég var ekki fyrr búin að blogga um The RÖDD I love þegar ég fékk símtal og skömmu síðar heimsókn. Fyrir algjöra tilviljun var upptökuvélin í gangi:
http://www.grapheine.com/bombaytv/index.php?module=see&lang=uk&code=758333dd76b29a409302406e98796ef9

Leyndarmál síðustu viku opinberað!

Hver man ekki eftir sögunni „Ég fyrirleit mágkonu mína“? úr lífreynslusögudálki Vikunnar? Ein vinkona mín sagði mér þá sögu og ég breytti bara nöfnunum. Þessi vinkona mín mátti horfa upp á tilvonandi mágkonu sína kyssa ókunnan mann sama kvöldið og hún var kynnt fyrst fyrir tengdafjölskyldunni. Endirinn kemur reyndar skemmtilega á óvart ... Einn ávöxturinn út úr því sem gerðist í sögunni í raunveruleikanum er þekktur, rithöfundur og allt! Þori ekki að segja meira ...

Það kemur oft fyrir að ég þarf að verja lífsreynslusögurnar og sannfæra fólk um sannleiksgildi þeirra. Margir halda nefnilega að þetta séu þýddar eða frumsamdar sögur úr dönsku eða norsku blöðunum.Ég gerði lítið annað á meðan. Hver nennir að lesa sögur um t.d. Norðmenn?

Well, jæja, get loksins opinberað það sem ég var að gera í síðustu viku og var svona mikið leyndó.

Ég varð meira að segja að senda Jennýju okkar allra tölvupóst um málið til að hún dæi ekki úr forvitni.

Frá og með deginum í dag (eða á morgun eða hinn) má ég kalla mig rithöfund, skáld eða jafnvel hirðskáld. Sjúr, alla vega tók ég saman 50 "gamlar" og vel valdar lífsreynslusögur úr Vikunni sem nú koma út í kilju upp á 250 síður. Elskan hún Steingerður almáttugur skrifaði 18 þeirra á sínum tíma og ég hinar. Mágkonusagan er auðvitað með í bókinni.

 Ég vona innilega að þetta slái í gegn svo að ég verði frægur rithöfundur/skáld/hirðskáld þá þori ég kannski að fara að skrifa í alvörunni og senda frá mér bók sem Amy Engilberts spákona sagði tvisvar með löngu millibili að ég myndi skrifa. Kannski átti hún bara við Nafnabók Vikunnar (2005) í fyrra skiptið og Lífsreynslusögubók Vikunnar í það seinna.  

Tölvuraunir - sjokkerandi upplifun

Ég veit eiginlega varla hvar ég á að byrja ... en eftir að hafa gannnntast aðeins í síðustu færslu með það hvort ég gæti hugsanlega brætt úr Youtube með síendurtekinni spilun á einu lagi gerðist eitthvað skelfilegt í kjölfarið ... tölvan mín fór í verkfall eða kannski dó!

Ég var einmitt að blogga þegar þetta gerðist, skrifa æðislega frábæra færslu sem hefði mögulega getað breytt lífi fólks og búin að búa til bíómynd og allt en áður en ég gat ýtt á vista varð skjárinn blár og einhverjir stafir birtust. Mér skildist á útlensku stöfunum að líklega hefði nýleg uppfærsla ekki tekist (og ég sem hlýddi bloggvini sem sagði að ég YRÐI að uppfæra allt sem tölvan stingi upp á). Nú svo átti ég að endurræsa tölvuna (ýta síðan á F8) nema ég gat ekki endurræst og varð að slökkva með handafli. Þegar ég kveikti aftur virðist tölvan vera galtóm, það birtist bara nafnið á henni á skjánum, ekkert Windows eða neitt. Ætli geti verið að hún sé með bráðaofnæmi fyrir Rick Wakeman? Þetta er skelfilegt og ég sem vinn heima á þriðjudögum.

Strætóferðin í morgun var algjörlega gjörsamlega sallaróleg. Ég náði næstum því sætinu mínu, eða hinum megin við ganginn, og gat því rétt úr fótunum. Við hlið mér sat skemmtilegi heilaskurðlæknirinn (eða skrifstofukonan á LSH). Viðurkenni að ég var leiðinlegur og þögull sessunautur, enda grútsyfjuð ... Var kannski andvaka út af afdrifum tölvunnar ... ja, eða datt ofan í Hercule Poirot-mynd (á Stöð 2 plús) sem ég hef ekki séð áður og heldur ekki lesið bókina (eftir Agöthu Christie).

Hvað á ég að gera út af þessu tölvumáli? 1) Biðja nágranna minn sem er tölvuséní að kíkja á kvikindið? 2) Fara með hana í viðgerð?  3) Kaupa nýja tölvu? 4) Hætta að nota tölvur? 5) Hætta í vinnunni af því að þar er krafist tölvunotkunar? 5) Vona að tölvan lagist að sjálfu í dag?

P.s. Þarf kannski ekki að taka það fram að ég er núna að hluta á Rick Wakeman-lagið í þriðja sinn, var komin í alvarlegt fráhvarf.

 

Sönn ást í himnaríki

Er búin að vera í algjöru nostalgíukasti í dag milli sólbaðs og kjúklingaeldamennsku.
Hef ekki talið skiptin sem ég hef hlustað á Rick Wakeman í dag og sl. nótt. Skelli yfir á 2.20 mín. á spilaranum á Youtube og hlusta á sönginn. Þetta var eiginlega eina lagið sem ég hlustaði á af plötunni á sínum tíma. Á Journey to ... var ég snillingur með nálina á plötuspilaranum og spilaði miskunnarlaust tvo sungna kafla aftur og aftur. Setti annan þeirra á link fyrir Akureyrar-Önnu í dag. Veit ekki hvort hún hefur séð það.

Ætla ekki að leggja á ykkur að horfa á þetta aftur (ef þið hafið þá kíkt í gærkvöldi) en gaurinn vinstra megin syngur SVO vel ... unglingahormónarnir vöknuðu til lífsins og ég er orðin ástfangin ... af rödd ...
Er nokkuð hægt er að bræða úr Youtube?

Held að ég hafi fundið HANN á Netinu. Um leið og ýtt er á myspace-síðuna hefst kántrílag, þvílík vonbrigði, þvílík leiðindi .... arggggg (ég er sko að tala um minn mann). http://www.myspace.com/glenncornickswildturkey
 

Held að hann líti svona út núna, eins og framan á plötuumslaginu, þessi í hvíta bolnum. Sá hefur breyst á 30 árum ...

Hér kemur eitt gamalt og gott, ekki kántrí en róandi fyrir svefninn:
http://www.youtube.com/watch?v=eClZA5IHLUc  

Hækka svo!!!