Eru þau ekki að herma eftir Lindu Pé?

Mikið var ég ánægð yfir því að það fæddist dóttir hjá hefðardúllunum í Danmörku. Völvan okkar hjá Vikunni var svo viss um það en ég er efasemdarmanneskja ... Spádómar völvunnar okkar birtust líka í danska BT og það sem hún sagði þar hefur líka komið fram!

Líst vel á nöfnin á prinsessunni og flott hjá foreldrunum að breyta aðeins til frá hefðunum. 

Man hvað mér fannst flott þegar Hilda á Hóli reyndist heita Gunnhildur Benedikta Friðrika fullu nafni. Gleypti í mig bækurnar um Hildu í gamla daga. Hef alltaf verið hrifin af svona voldugum nöfnum. Samt heitir erfðaprinsinn minn tveimur frekar stuttum nöfnum. Tískan var þó önnur í nafngiftum þegar hann fæddist og þess vegna heitir hann ekki Guttormur Vilhjálmur eða slíkt. Nei, hann heitir Ljótur Bambi! Eða myndi kannski heita það hefði hann fæðst 25 árum síðar. 

Dönsk prinsessa nefnd Ísabella

Skortur á brimi og óheppin stúlka

Sólin kom og fólk flykkist á sandinn! Flott fjaran núna, held að flóðið komi ekki fyrr en seinnipartinn, kannski um sexleytið. Netsíðan mín um flóð og fjöru á Skaganum liggur niðri núna. Fer ekki annars að koma tími á gott brim? Þessi ládeyða er þreytandi til lengdar ... 

Skrepp á svalirnar í klukkutíma og geymi Miss Potter á DVD um stund. Annars eru sunnudagarnir hættulegir, þeir líða svo hratt! Kannski snjallt að skella bara í vél núna  ...

Vona að dagurinn verði dásamlegur  og óhappalaus hjá ykkur. Hefði ekki viljað vera í sporum stúlkunnar í myndbandinu: http://www.hugi.is/hahradi/bigboxes.php?box_id=51208&f_id=1784

Árangursríkt næturbrölt ...

Hvar er sólin? Horfi yfirleitt ekki mjög spennt á veðurfregnir yfir sumartímann en sýndist þó að það ætti að vera bjart (sól) og heitt í dag. Kannski rofar til. Aftur á móti er gaman að fylgjast með djúpum lægðum í nánd yfir vetrartímann og sjá svo trylltan sjóinn í kjölfarið fyrir neðan ef áttin er rétt.
Vona að veðurfarið verði öflugt við að hreinsa svalirnar mínar, eða safnkassann öllu heldur. Ekkert bil þarna niðri við gólfið, ákaflega undarlegt!

Held að ég hafi hreinlega fundið öll þau lög sem ég leitaði að á Youtube í nótt nema lögin mín með Babe Ruth. Hélt mikið upp á Dutchess of Orleans og Private Number. Er ekki einu sinni viss um að þau hafi komið út á á geisladiski. Sá í kommentakerfinu fyrir neðan Mexican-lagið að ný plata væri væntanleg með þeim!???!!! Mögnuð söngkonan!  
Hér er lag fyrir Önnu (anno) úr Journey to the Centre of the Earth, þar sem Ísland kemur fyrir í textanum. Hún man væntanlega eftir því úr stuttmynd nemenda sinna:
http://www.youtube.com/watch?v=vbaZI3m_ppw&mode=related&search

Formúlan fór vel af stað og vonandi verður keppnin jöfn og spennandi. Var komin með hálfgerðan leiða á Formúlunni í denn þegar Schumacher einokaði fyrsta sætið keppni eftir keppni. Hann átti það fyllilega skilið en þetta kom í veg fyrir alla spennu. Mikið hefði verið gaman að vera farin að horfa þegar Hakkinen var uppi á sitt besta, nei, þá fannst mér Formúlan eins og að fylgjast með mislitum þvotti snúast í þvottavél.

Skyldi hann Jens Guð vita þetta?

Youtube inniheldur svo ótalmargt skemmtilegt. Var í rólegheitum að hlusta á lagið Sing með Travis og datt svo allt í einu í hug að athuga hvort eitthvað fyrirfyndist þar með snillingnum Rick Wakeman (úr Yes).

Man hvað ég hélt rosalega upp á King Arthur-plötuna, sérstaklega fyrsta lagið sem er að finna hérna neðar. Þetta er 32 ára upptaka frá Wembley, (kræst, hvað við Madonna erum orðnar gamlar). Auðvitað muna allir eftir Rick og þessu lagi. Hvet ykkur samt til að hlusta  ... aftur.

Intróið er alveg tvær og hálf mínúta og þá byrjar einhver gaur að syngja eins og engill. Mig langar svo að vita hvað hann heitir, heyri að þetta er sami gaurinn sem söng fyrsta erindið á plötunni og hef alltaf dáðst að þessarri rödd! Jens Guð er kannski eini maðurinn sem veit þetta! Hann veit allt!
Lagið er óvenjuskemmtilegt miðað við að þetta sé tónleikaútgáfa, yfirleitt vil ég hafa lögin eins og þau koma af kúnni.

Hárið á Rick Wakeman (þessum ljóshærða á hljómborðunum) er svo flott! Hann er orðinn stutthærðari núna og 30 árum eldri eins og fleiri ... sá nýlegt myndband af Journey to the Centre of the Earth. Ekkert skrýtið þótt maður sé farinn að vanrækja sjónvarpið. 

Hér er lagið:  
http://www.youtube.com/watch?v=d_hM1dtRolY

Best að athuga hvort Ginger Baker-lagið sé þarna einhvers staðar ...

Stinnur rass á tíu dögum - byrjuð með námskeið

Þegar háæruverðugur heimiliskötturinn Tomma hoppaði EKKI upp í baðvaskinn sekúndubrotum áður en ég ætlaði að bursta tennurnar vissi ég að þetta yrði góður dagur! Það sannaðist líka strax þegar strætó kom ... með hinn Tomma undir stýri.  Ekki bara það, heldur var engin kerling í sætinu mínu!!! Ég gat teygt úr veika fætinum og að auki spjallað við Tomma. Veit ekki af hverju óskalög sjúklinga komu til tals en Tommi sagði okkur Sigþóru, sem sat hinum megin við ganginn, frá frægri kveðju sem barst þættinum eitt árið. Þar fengu allir á Sjúkrahúsi Akraness, hjúkkur, læknar og annað starfsfólk bestu kveðjur NEMA kokkurinn og sjúkraþjálfarinn. Heheh, þarf að segja Betu þetta þegar ég leggst næst á pyntingabekkinn hjá henni.

Svakalegur munur er á mér eftir þessi tvö skipti hjá henni. Þar sem enginn klípur mig í rassinn reglulega (sorglega lítil kynferðisleg áreitni á þessum vinnustað og í strætó) þá geri ég það bara sjálf ... en ég uppgötvaði í gærkvöldi að ég er komin með þessa líka fínu rassvöðva og er með stinnan rass eins og súpermódel. Bara eftir tæplega tveggja vikna labb upp brekkuandskotann, frá Vesturlandsvegi og upp í Lyngháls. Ég vissi að vöðvarnir væru þarna einhvers staðar ... bara í afslöppun og með aðstoð Betu tókst mér að fara að labba og stinna mig alla upp. Svo borða ég ekki brauð eða sykur eða neitt slíkt þessa dagana ... orðin hundleið á bjúg til 15 ára eftir óverdós af pensilíni ... Held að ég þurfi bráðlega að fara að kaupa mér slæðu og sólgleraugu til að fá frið fyrir æstum mönnum. Það hefur oft komið sér vel að vera með sokkið andlit af bjúg til að fá frið, t.d. ef ég labba framhjá þar sem árshátíð lögreglumanna fer fram eða haustfagnaður hrossatemjara eða jafnvel bingó í Vinabæ.

Eitt nýtt fyrir íslenskunörda: Nú skrifum við Óskarsverðlaun með stóru Ó-i og líka heiti stjörnumerkjanna. Snilldarprófarkalesararnir mínir láta mig alltaf vita af breytingum vegna sjúklegs áhuga míns á stafsetningu. Geri vissulega stundum villur á blogginu og þarf að fjötra mig fasta einhvers staðar til að leiðrétta ekki ... en eins og Anna vinkona http://annabjo.blog.is/blog/annabjo/entry/250035 segir á síðu sinni að bloggið sé ritað talmál ... ég er svo sammála því, held að ég myndi ekki nenna að blogga ef ég velti hverju orði fyrir mér! Engist samt stundum yfir skorti á kommu eða smáorði eða setningaskipan osfrv.

Hetjudáðir og kosningaloforðin

Tvo daga í röð hef ég setið við hliðina á voða skemmtilegri konu í strætó á heimleiðinni. Hún vinnur á Landspítalanum og er heilaskurðlæknir eða ritari. Hún les bloggið mitt stundum og það eina sem hún virkilega man er að ég lofaði að fylgjast með kosningaloforðum nýju stjórnarinnar. Er einhver þarna úti sem veit eitthvað? Er þetta ekki allt í blússandi gangi hjá þessum elskum?

Drýgði hálfgerða hetjudáð í gær og aftur í dag. Ég er loksins farin að þora að hita nýmjólk í espressóvélinni. Er skíthrædd við allt svona frussudæmi og hef leiðbeiningarnar fyrir framan mig og mun gera þar til ég kann þetta utan að og óttinn hverfur. Kaffirjómi er kúl en er bara svo leiðinlegur og kekkjóttur á sumrin ... eða ég óheppin með hann. Eini gallinn við vélina mína er að kaffið er ekki nógu heitt, alla vega ekki með kaldan kaffirjóma út í ... Nú drekk ég heitan latte (c.a. 150°F) þegar ég kem heim úr vinnunni og verð eldhress.  

Nick og Bridget giftust loksins. Taylor deitaði slökkviliðsmanninn. Brooke lætur sig dreyma blautlega drauma um kelirí við Nick, tengdason sinn, og kveður hann í huganum. Eins gott að hún sjái ekki fram í tímann. Múahhahaha! Þegar hún þarf að berjast um Nick við Taylor. Hvað verður þá um Bridget og barnið? Já, og hvað ætli verði um leiðindagerpið hann Ridge, fyrrum aðalhönk þáttarins? Nú er hann að væla í Brooke um að Taylor hafi fleygt sér út. „Takk fyrir umhyggjuna,“ segir hann beiskur þegar Brooke flaðrar ekki upp um hann. „Ég hef aldrei þarfnast þín jafnmikið,“ heldur hann áfram og það var lokasetning þáttarins.

Svo ungt og mjótt ...

Fann gamla mynd áðan, ansi hreint skemmtilega sem er síðan sumt fólk var ungt og mjótt. Man ekki við hvaða tilefni hún var tekin, gæti eitthvað hafa tengst söngbók.

Líklegast er þó að myndin hafi verið tekin rétt fyrir fræga útvarpsbardagann á Austurvelli. Þvílíkt blóðbað, samkeppnin var líka rosaleg á þessum tíma.

Minnir endilega að við Stjörnufólkið höfum sigrað með miklum yfirburðum og ekki einu sinni fengið blóðnasir, enda var sjálfur Ingólfur Arnarson í liði með okkur.

Fullt að gerast!

Tommi er kannski gamall en hann er ekki að farast úr vanafestu, íhaldssemi og værukærð. Reglulega tekur hann upp nýja siði, mispirrandi fyrir okkur hin á heimilinu. Það nýjasta hjá honum er að koma sér fyrir í baðvaskinum þegar ég bý mig undir að fara að bursta tennur-greiða-setja dagkrem-morgunverkin. Þá situr Tommi ofan í vaskinum rosaglaður með að nú fari vatn að renna, úúúúú. Hann fer reglulega í vatnsslag við bununa sem ég læt stundum renna í eldhúsvaskinum. Þetta er tiltölulega nýtt athæfi hjá honum.

Ég er vitanlega ekki að tala um Tomma strætóbílstjóra, heldur gamla, feita og makindalega köttinn minn sem verður seint virðulegur. Við Tommi bílstjóri erum bæði of ung til að binda okkur, eins og hefur komið fram. Auk þess er hann ásatrúarmaður sem aðhyllist mannfórnir sem er svolítið skerí. Magga systir hans er fornleifafræðingur ... ennþá meira skerí! Hún getur grafið eins og vitleysingur án þess að nokkur fatti að hún sé jafnvel að fela lík fyrir bróður sinn. Ef einhver spennusagnahöfundur er ekki kominn með efni í næstu skáldsögu sína þá veit ég ekki hvað!

Strætóferðin gekk að óskum í morgun. Einhver kerling hafði stolið sætinu mínu fremst (þar sem er pláss fyrir fagra fætur mína) svo að ég settist bara í fremsta sætið í aftari hluta vagnsins, við afturdyrnar, þar sem var nóg pláss. Ég er með langar fyrirsætulappir sem þurfa sitt pláss, alla vega þangað til Beta sjúkraþjálfari verður búin að kippa mér í lag. Þá get ég setið í kremju.

Fullt af nýjum blöðum komin í hús þegar ég mætti í morgun um 7.30. Bleikt og blátt, jess, alltaf gott að fylgjast með nýjustu straumum í kynlífi ef maður gengur einhvern tíma út. Múahahhaah. Geðveikt Hús og híbýli þar garðar eru skoðaðir. Ísafold er líka komin og á forsíðu er nektarmynd af Ellýju Ármanns. Hvað er þetta með að þurfa alltaf að fá konur úr fötunum? Hjörtur Howser, uppáhaldið mitt, skrifar um matsölustaði í London og hann fær að vera í svörtum stuttermabol og gallabuxum til að vera tekinn alvarlega!

Vikan, sem kemur opinberlega út á morgun, beið líka og mér fannst hún að sjálfsögðu flottust .... Þórdís Tinna, hetjan mikla, er í forsíðuviðtali hjá okkur en hún og Ásta Lovísa heitin ætluðu að koma saman í viðtal hjá okkur fyrir skömmu. Búið var að taka myndirnar af þeim en ekki taka sjálft viðtalið þegar Ásta Lovísa dó. Mér þótti svo vænt um að hitta þær og taka í höndina á þeim. Helst langaði mig að faðma þær og knúsa en kurteisin varð ofan á. Ég las alltaf bloggið hennar Ástu Lovísu, hló með henni og grét  til skiptis og hikaði ekki við að kommenta. Frábær manneskja sem hafði mikil áhrif. Sama er að segja um Þórdísi Tinnu. Það er hreinlega mannbætandi að lesa bloggið hennar og lesa um slíkt æðruleysi. http://blog.central.is/thordistinna  

Fólkið sem við vinnum með ...

Þegar ég vann hjá Húsnæðisstofnun ríkisins á árunum 1995-1998 hitti ég stundum indælan mann sem vildi allt fyrir mig gera þegar ég þurfti á aðstoð að halda. Hann vann á veðdeildinni á 2. hæð og við hjá HR áttum mikil samskipti við deildina vegna útgáfu skuldabréfa og fleira. Það er eiginlega ótrúlegt að hugsa til þess að þessi dagfarsprúði maður, Jón Pétursson, sé nú í fangelsi vegna ofbeldis og grimmdar. Ef gömul samstarfskona mín frá HR hefði ekki sagt mér frá þessu hefði ég aldrei tengt þessa tvo menn saman. 

Þótt ég telji mig mjög tryggan starfsmann og hætti helst ekki ótilneydd hef ég unnið á nokkrum vinnustöðum um ævina og þrisvar sinnum þurft að hætta vegna þess að vinnustaðurinn var lagður niður (ekki til að losna við mig, held ég). Aðalstöðin var m.a. lögð niður og breyttist í Gull FM en ég var þó ekki lengi þar þótt frábær manneskja væri yfirmaður minn, Helga Sigrún, sem má varla tjá sig á blogginu sínu án þess að allt verði vitlaust ... 

Nokkra erfiða samstarfsmenn hef ég átt og ég get nefnt tvo sem gengu ekki alveg heilir til skógar. Annar þeirra taldi ákveðið stórslys, þar sem nokkrir létust, þ.á.m. börn, vera hefnd guðs fyrir sína hönd þar sem einn ættinginn hafði gert honum eitthvað nokkrum árum áður. Það væri alveg merkilegt að eitthvert óhapp henti alla þá sem gerðu eitthvað á hlut hans. Hinn var lítið skárri og las eitthvað sjálfhverft út úr öllum atburðum. Svo voru það kjaftasögur og illmælgi sem grasseruðu sums staðar og hefur alltaf pirrað mig ósegjanlega. Ég tala alveg illa um fólk stundum ... eins og hundaníðinga og svona ... Flestir eiga sér þó góða hlið og það er miklu skemmtilegra að velta sér upp úr henni, finnst mér. Þeir eru alla vega miklu fleiri frábærir sem ég hef kynnst á lífsleiðinni í gegnum vinnu en hinir. 

Þegar ég hætti eftir sjö ára starf hjá DV seint á níunda áratug síðustu aldar og gerðist verslunarstjóri í bakaríi voru það mikil mistök. Þetta var leiðinlegusta vinna lífs míns þótt launin væru hærri. (Væri kannski enn á DV ef ég hefði fengið launahækkunina!) Ég fann fljótlega að ég vildi frekar vera hinum megin við afgreiðsluborðið og sagði upp. Ég græddi þó elskuna hana Möggu vinkonu út úr þessu. 

Held að ég sé núna í skemmtilegasta starfinu til þessa. Vinn með frábæru fólki og þótt það sé alltaf rosalega mikið að gera er starfið einstaklega gefandi.

Sagði kynlífið skyldu

Stórborgarstemmning í dag

Eftir sjúkraþjálfunina í hádeginu fór ég í apótekið og keypti laxerolíu. Það kom „ahh, þessi með harðlífi“-svipur á afgreiðslukonuna þannig að ég flýtti mér að segja henni frá dásemdum laxerolíunnar í sambandi við vöðvabólgu, bæði setja hana í baðvatnið og líka bera hana á herðarnar eða hvar sem mann verkjar. Ekki vil ég ganga undir nafninu „Konan með harðlífið“! Það var nóg að vera kölluð „Mafíuforinginn“ á Króknum í gamla daga. Það var ekki vegna glæpa minna, heldur hippalegs útlits, rétt náði í rassinn á hippatímabilinu og hermdi þetta eftir stóru systur á meðan Hilda sýndi sjálfstæði og gekk í terlínbuxum sem þá voru í tísku.

Keypti Skessuhorn í bókabúðinni og tók strætó heim, það kostar bara 100 kall og maður verður ekki fyrir bíl á meðan. Ég gat alveg eins verið í New York að lesa New York Times, mér leið þannig. Svo fékk ég far heim að dyrum himnaríkis „til að þú sólbrennir ekki,“ sagði góði bílstjórinn. Fjöldinn í strætó eykst stöðugt. Ég hringlaði oft ein í litla vagninum í fyrra, nú vorum við t.d. fimm í og erum oft fleiri. Mikið vona ég að strætóinn fari að ganga um helgar, er viss um að einhverjir myndu þigga að skreppa með strætó úr Grundahverfinu niður í Skrúðgarð í kaffisopa. Svo væri hægt að labba heim ... eða alla vega hálfa leið.  

Ef ég fann mun á mér síðast eftir sjúkraþjálfunina þá er hann enn meiri núna. Beta píndi mig og kvaldi eftir að hafa svæft mig í hitasængum og –teppum í smástund. Ég haltra t.d. ekki lengur út úr strætó, heldur hoppa og skoppa, eins og sætu lömbin. Aldeilis sjón að sjá!