Getum sjálfum okkur um kennt ...

Systir mín fór að tala um skemmtilegan pistil sem hún las í blaði nýlega. Hann var um þá kröfu á konur að þær fæddu börn sín á sem náttúrulegastan hátt og helst án nokkurrar deyfingar. Sjálf fór systir mín á námskeið á Fæðingarheimilinu á sínum tíma og var sagt þar að það væri henni sjálfri að kenna ef hún fyndi til við fæðinguna, ef hún slakaði nógu vel á myndi barnið koma sársaukalaust í heiminn ... Konur sem kunna að slaka á finna ekki til. Þetta fullyrti konan sem hélt námskeiðið þótt hún hefði reyndar aldrei fætt barn sjálf. Ekki reyndist þetta rétt hjá konunni og systur minni fannst hún hálfmisheppnuð fyrst hún fæddi barnið ekki skellihlæjandi og án sársauka.

Vinkona mín ætlaði að fæða barn sitt á sem náttúrulegastan hátt og í mesta lagi að drekka piparmyntute við verstu verkjunum. Þegar fæðingin var komin vel af stað bað hún ekki blíðlega um te, heldur gargaði: „Ef þið deyfið mig ekki þá drep ég ykkur!“ Við hlógum mikið að þessu. Erfðaprinsinn fæddist á Skaganum á líklega einni bestu fæðingardeild landsins. Þaðan hef ég bara góðar minningar, fyrir utan þegar starfsstúlka réðst á mig og sagði: „Hvernig ætlar þú nú að fara að með tvo hunda? Þú verður að láta lóga þeim fyrst þú ert komin með barn!“ Jú, og líka þegar ljósmóðirin sagði að þetta gæti ekki verið sárt ... ég kveinkaði mér þegar hún var að sauma mig og deyfingin var farin úr. Aðgát skal höfð ... segi ekki meira.

Sársaukaþröskuldur fólks er misjafn. Ég er reyndar algjör „aumingi“ og hef alltaf látið deyfa mig í tætlur hjá tannlækninum. Ekki vildi ég vera karlmaður og þurfa sí og æ að „bíta á jaxlinn“ á allan hátt, enda eru oft á tíðum gerðar ofurmannlegar kröfur til þeirra. Ég hélt í alvöru hérna einu sinni að karlmenn gætu t.d. ekki farið í ástarsorg, þeir væru svo miklir töffarar og mölvuðu hjörtu okkar stelpnanna án nokkurrar miskunnar. Við grétum en þeir færu bara á fyllerí ef þeim væri sagt upp eða hristu þetta af sér kæruleysislega og fyndu sér svo nýja kærustu. Svona geta nú staðalímyndirnar ruglað okkur líka. Þótt mér finnist Nicholas Cage hundleiðinlegur í grenjumyndunum sínum er það kannski vegna þess að ég hef meira gaman af spennumyndum en grenjumyndum ... en kannski er ég sjálf blýföst í þessum hugmyndum öllum og er hér með að kasta stórgrýti úr gróðurhúsi. Úps.

Galdurinn við að græta gesti sína

Steingerður og Eva Halldóra komu í yndislega heimsókn í dag. Þær fóru flóandi í tárum rúmum tveimur tímum síðar. Ástæðan var ekki vont kaffi eða svona leiðinlegt umræðuefni. Við vorum eitthvað að ræða um nýlegar myndir, hverjar væri skemmtilegar og hverjar ekki. Ég sagði þeim frá Next og að ég hefði verið of syfjuð í gærkvöldi til að horfa á Walt Disney-myndina Bridge to Terabithia á eftir. Þær mæðgur sögðust báðar ætla að sjá hana, ég ætlaði að horfa á hana í kvöld svo að við slógum þrjár flugur í einu höggi og skelltum henni í tækið. Ég hefði þurft að hafa þrjú lök eða stór baðhandklæði við höndina. Yndisleg en mjög sorgleg mynd sem endar samt krúttlega, eða þannig. Við föttuðum alveg hvað var að fara að gerast eftir nokkrar mínútur, ræddum það og allt, en létum samt veiða okkur í táraflaumsgildruna. Þarna er sem sagt komin fínasta leið til að græta gesti sína ef áhugi ef fyrir hendi ...

P.s. Jónatan kíkti aðeins í heimsókn á svalirnar til að sýna sig fyrir gestunum, hann ER kominn til að vera og fær annað fiskstykki í kvöld.

Ofsóknir talna

Einhverra hluta hvarf ónotatilfinningin við góðan svefn ... í stofusófanum yfir myndinni The Number 23. Ég sem er nörd í sambandi við tölur, eiginlega alveg vitlaus í tölur og rústaði bekkjarbræðrum mínum í algebru í landsprófi um árið, eins og ég hef oft montað mig af. Ég geng næstum því svo langt að leggja saman bílnúmer til að fá þversummuna. Þar sem ég á mér líf, sit ekki oft föst í umferð og er líka með lesefni á mér þarf ég yfirleitt ekki að taka til svona ráðstafana til að létta mér lund. Spurning hvort maður nenni að horfa á myndina aftur. Meiri vitleysingurinn að fá eina tölu á heilann, eins og Jim Carrey.

Þegar talan 6 elti mig þá lét ég ekki svona. Það kom 6 út úr símanúmerinu mínu (áður en 55 bættist fyrir framan það), það gerðist bókstaflega ALLT árið 1986, ný vinna, fullt af nýjum vinum, stóra ástin (só far) kom til sögunnar, ég átti líka heima á ýmsum stöðum þar sem talan 6 kom við sögu (þversumman), Rauðalæk 33, Æsufell 6, Asparfell 6, Skeljanes 6, Laugavegi 132, Hringbraut 78 o.fl. Sumir vinnustaðir með húsnúmer í stíl við þetta, Suðurlandsbraut 24, Hávallagata 24 o.fl. Fattaði þetta þegar það kom mér einhvern veginn ekkert á óvart að fá skáp númer 6 á Rás 2. Þá fór ég að kíkja betur á þetta! Bankinn minn er nr. 0303 ... þversumma bankareikningsins er líka 6 ...

Ég tók viðtal við spákonu fyrir tveimur árum og hún talaði mikið um tölur. Ég sagði henni að sexan hefði elt mig í mörg ár en það væri eitthvað að breytast, nú kæmi t.d. 5 út úr húsnúmeri mínu á nýja staðnum sem ég færi að flytja inn í (himnaríki). „Sjúkk,“ sagði spákonan, „gott að þú ert að losna við þessa tölu, fimman er betri!“ Svo fór ég að hugsa í morgun, ókei, 41 gefur útkomuna fimm  ... en líka talan 23! The Number 23! NEEEEEIIIIIIIII!

Hmmm, þessi hryllingsgæsahúðarfærsla var í boði Guðríðar sem ætlar í strætó í bæinn kl. 9.41, fara í Kaffitár á Bankastræti í sjúklegan latte og taka síðan rútuna til Selfoss kl. 12.30 frá BSÍ. Hilda sækir mig þangað. Fínasta áætlun. Út úr 9.41 og 12.30 kemur talan 20, styttist í 2. Sjúkk! 

Bið ykkur vel að lifa og fara varlega á meðan ég bregð mér af bæ.

Hugsað til Potters

Skil ekki hvað gengur hægt að klára Potterinn. Ýmist syfja, vinna, annir við blogglestur eða jafnvel sjónvarpsgláp orsaka þetta. Einnig spilar einhverja rullu að bakverkur skellur á ef rúm-lega við lestur er löng en þá ætti leisígörlinn að koma sterkur inn þótt skakkur sé. Hef þó ekki dottið ofan í átakanlegar fótbolta-, hafnabolta- eða golfmyndir í sjónvarpinu, finnst reyndar sumar þeirra átakanlega leiðinlegar og það er kannski lúmsk meiningin á bak við þetta. Finnst bara svo fyndin lýsing á íþróttamynd ... að segja hana átakanlega! Ég hugsa þó oft til Potters, eins og smiðurinn minn „hugsar“ til mín ... í stað þess að koma og klára að smíða.

Var einmitt að hugsa um Potter í gærkvöldi og fór á Youtube, sem getur verið fyrirtaksskemmtun, skellti inn Harry Potter og fann þetta líka fína myndband þar sem „skyggnst er á bak við tjöldin og sýnt úr myndinni“: http://www.youtube.com/watch?v=LJ0jvrRJ0Z8&mode=related&search=

Bíóferð og möguleg rétt hilla í lífinu ...

Mikið er nú gaman að bregða sér af bæ stöku sinnum og skreppa í kvikmyndahús. Draumur okkar Hildu var að sjá Harry Potter í lúxussalnum en sýningin þar hófst ekki fyrr en klukkan átta í kvöld, allt of seint til að ná 22.37 strætó heim. Sjösýningin varð fyrir valinu. Galdrarnir í kvikmyndahúsinu urðu til þess að ég keypti smá nammi og lítinn popp en bjargaði því alveg, held ég, með því að drekka megrandi Kók læt með ...  Fínasta mynd.

Fattaði á heimleiðinni að ég er á rangri hillu í lífinu, ætti að vera hlaðfreyja (aðstoðarkona bílstjórans). Hann var kallaður upp: „Stjórnstöð kallar á 27!“ Hann svaraði og ... varð batteríslaus, talstöðin er eins og gemsi, það þarf að hlaða hana. Hann reyndi að kveikja aftur og spurði örvæntingarfullt hvert símanúme ... slökkkkk! Hlaðfreyjan Guðríður horfði hneyksluð á hnakkann á honum og spurði: „Vita ekki allir að síminn hjá stjórnstöð Strætó bs er 540 2700?“ Bílstjórinn hringdi þakklátur en flissandi í stjórnstöð. Einhver maður hringdi víst óttasleginn í Strætó þegar hann sá að gul rúta keyrði framhjá Kjalarnesinu án þess svo mikið sem hægja ferðina ... þá vorum við bara stopp að sleppa einhverjum útlendingi út við Saltvík. Ég þerraði tár Kjalarness-mannsins þegar hann gekk feginn upp í vagninn og þegar hann var alveg hættur að grenja af gleði yfir að hafa ekki misst af síðasta strætó á Skagann reyndist hann þrælskemmtilegur. Umræðuefni frá Göngum: Bíómyndin Fast and the Furious (átti þó ekkert skylt við aksturslag strætóbílstjórans) og leikur Nicholas Cage þar, ég mundi ekki eftir honum úr þeirri mynd en þá voru gæarnir bara að rugla henni saman við Gone in 60 seconds! Karlmenn og bílar ... karlmenn og bíómyndir! Við töluðum líka aðeins um svívirðilegan skepnuskap 365 gagnvart aðdáendum Enska boltans og væmnina í Opruh Winfrey. Svo vorum við bara allt í einu komin á Skagann.

Held að nú styttist í langar lesfarir í himnaríki, þykk og girnileg Harry Potter-bókin bíður spennt á náttborðinu og langar í margar flettingar fram eftir nóttu og eftir ryksugun á morgun. Ég verð að fara að klára þessa elsku til að geta blaðrað endinum í Jennýju.

Dó Bette Midler eða fór hún bara til Íslands?

Samstarfskona mín sagði mér í óspurðum fréttum í hádeginu í dag að Bette Midler væri dáin.

Mér brá, eins og fólki getur brugðið þegar fína og fræga fólkið hrekkur upp af, og hugsaði með mikilli samúð til Ívars Páls Jónssonar, www.nosejob.blog.is.

Ég er reyndar svo kaldrifjuð/grimmlynd/gleymin/sjálfhverf að ég var búin að gleyma þessu 20 mínútum síðar þegar samstarfskonan hringdi og sagði að Bette Midler væri ekki dáinn, hún væri bara stödd á Íslandi.

Þriðjungur af Potter, draugahræddur miðill og fleira ...

Búin með næstum 200 síður af Potter, bara 400 eftir, mikil spenna, verst að Monk og 4400 tefja helling. Það var bjartsýni að ætla að ljúka bókinni yfir helgina. Bjartur er farinn heim og nú er loksins opið út á svalir, Tomma og Kubbi til mikillar gleði. Þetta var eins og í Formúlunni ... hálfri mínútu eftir að kettirnir komust út á svalirnar fór að rigna! Í stað þess að skauta um allt komu þeir bara aftur inn, frekar spældir. Rosalega var þetta annars spennandi Formúla!

Sá auglýsingu í sjónvarpinu um að þátturinn Ghost Whisperer hefjist aftur á kellingasjónvarpsdaginn og verður á eftir Opruh og Riches. Medium var ágætur þáttur en GW ekkert spes. Mér fannst skrýtið að kona sem hefur séð dedd pípol alla sína tíð verði alltaf jafnhrædd í hvert skipti sem einhverjir draugar birtast henni. Kannski er það til að hún geti sett sexí hræðslustút á varirnar.

Fór ekkert austur í sumarbúðir um helgina en heyrði í Hildu áðan. Allt gengur mjög vel og einstaklega skemmtilegir og góðir krakkar núna (eins og alltaf). Strákur, sem hefur ekki komið áður í Ævintýraland, átti ekki orð yfir matinn. „Vá, það er BARA góður matur hérna, svona matur sem börn vilja!“ sagði hann steinhissa eftir að hafa fengið pítsu, kjúkling, vöfflur með súkkulaði og rjóma og margt fleira. Ellý hefur verið að teikna GEGGJUÐ tattú á krakkana. (www.sumarbudir.is, 6. tímabil) Hlakka til að fara þangað um verslunarmannahelgina en þá verður unglingatímabilið, 12-14 ára. Strákarnir eru alltaf nokkuð færri en stelpurnar og fá svo mikla athygli frá stelpunum að þeir koma heim breyttir menn, öruggari með sig og montnari, eftir vikuna.  

Hilda verður í fríi í viku, frá og með næsta þriðjudegi og vá, hvað við ætlum á Harry Potter-myndina! Ætla líka að reyna að draga hana á Die Hard IV.

Aldrei framar tíu tíma bíóferð, Akranes-Rvík-Akranes með strætó. Hef ekki enn tekið Da Vinci lykilinn í sátt síðan í fyrra þegar það tók okkur erfðaprinsinn næstum hálfan sólarhring að fara á hana. 

Eru þetta ekki flott tattú? 

Tækjatröll inn við beinið

Smá sólarleysi er vel þegið eftir síðustu vikurnar, alla vega þegar setið er við suðurglugga og unnið, segi nú ekki annað. Sit með latte og er að ljúka við djúsí lífsreynslusögu. Er orðin það klár að búa mér til latte að ég þurfti ekkert að kíkja á leiðbeiningarnar. Þetta er frekar flókið ferli. Ýtt á ýmsa takka, skrúfað frá frussi, gufu hleypt út með látum og alls kyns svoleiðis. Æ, þetta er kannski ekkert svo flókið þegar maður er búin að læra þetta. Hræðslan við að hávær, hvæsandi vélin springi hefur líklega þessi áhrif.
Man þegar ég stillti einu sinni vídeótæki fyrir Hildu. Gat valið um leiðbeiningar á úrdú, finnsku eða serbó-króatísku, minnir mig. Það þurfti að ýta á suma takkana saman, standa jafnvel á öðrum fæti og góla ... og þetta tókst fyrir rest og Hilda hafði aldrei átt jafnvel stillt vídeótæki.  

Er búin að komast að því að ég á ekki mjög heimaríka ketti. Tommi og Kubbur ganga varkár um himnaríki, þó hætt að vera í felum, og gestakötturinn er hnarreistur og urrar bara ef einhver er með kjaft! Það eru engin slagsmál og læti en sjokkerandi feluleikur Bjarts fer illa með taugakerfi mitt, held alltaf að hann hafi hoppað út um glugga ef ég finn hann ekki strax. Passaði nefnilega einu sinni kött þegar ég bjó á Hringbrautinni og hann hoppaði (eða datt) niður í snjóskaflana af annarri hæð. Fyrrum samstarfskona mín býr hinum megin við Hringbrautina og hafði tekið eftir þessum ketti fara yfir þessa umferðargötu, sikksakka til skiptis og var orðin frekar stressuð. Tveimur dögum seinna náði hún honum og kom til mín, ég hafði vitanlega auglýst eftir honum í Morgunblaðinu. Það urðu miklir fagnaðarfundir hjá þeim Tomma. Þeir urðu perluvinir og leikfélagar stuttu eftir að hann kom í pössunina. Skömmu seinna flutti Högni til Danmerkur og hefur það víst ótrúlega gott þar. Eigendurnir fengu ekkert að vita fyrr en eftir að hann var fundinn, voru í útlöndum og fréttu ekkert.  

Horfði loksins á Hugh Grant-myndina í gær og hún var ósköp sæt. Stefni að því að sjá Apocalypto í kvöld, það mæla allir með henni.

P.s. Væri ekki bara svolítið flott ef Valsmenn tækju Landsbankadeildina? Veit að það yrði mikil hamingja í Efstasundinu ... sei nó mor. 

Konan á vespunni og kúnstugt kattalíf

Þetta verður svona matar- og kisublogg, aldrei þessu vant ... Hulda snillingur var með gráðaostfylltar kjúklingabringur í matinn. Hún steikti líka saman sneiðar af gulrótum og döðlum með kókosmjöli ... mjög gott þótt ég hafi sleppt döðlunum.
Hulda býr hinum megin á Skaganum, Vesturgötumegin, hefur sjóinn upp við garðinn sinn og er með útsýni yfir til Snæfellsjökuls. Hún er líklega eina konan á Skaganum sem fer allra sinna ferða á lítilli vespu og finnst það alveg frábært. Hún sagði mér að fólk á öllum aldri ferðaðist á þennan máta á Spáni og því ekki á Akranesi.
Myndin af rólu og brimi er tekin rétt hjá húsinu hennar. Hún hefur alla vega þetta útsýni. Fattaði ekki að taka með mér myndavélina í kvöld ...

Elskan hann Bjartur er kominn í pössun og byrjaði á því að ráðast á Tomma sem flúði undir rúm. Kubbur er enn uppi á skáp og nú er augnaráðið hræðslulegt. Kommon, kettir mínir, Bjartur er minni en þið og skíthræddur, þess vegna lætur hann svona. Mía og Sigþór ætluðu aldrei að geta kvatt dúlluna sína, ætla að heimsækja hann á morgun. Það á að fara að mála gluggana hjá þeim og þeim fannst betri meðferð á kettinum að koma honum í sumarbúðir í himnaríki en loka hann inni einhvers staðar á meðan málningin er að þorna, svo tekur eitthvað annað við svo að Bjartur verður í nokkra daga. Hann er farinn úr glugganum og lagstur í stól fyrir aftan mig, elsku dúllan eltir mig um allt. Mínir eigin kettir eru í gíslingu og þora ekki að ganga frjálsir um af hræðslu við hrædda köttinn ... þetta kattalíf.

Jæja, best að fara að horfa á nýju DVD-myndina með Hugh Grant. Ellý segir að hún sé góð! 

Hægfara beljur - svikin um Schwarzenegger

Það var frekar skrýtið að keyra framhjá sveitabænum við Akranes á leiðinni heim. Rétt fyrir sjö í morgun var hópur af kúm á leið í fjósið og staðan virtist síðan algjörlega óbreytt rúmum tíu tímum síðar. Annað hvort var kúrekinn svona lengi að reka beljurnar, tíminn frystur eða mjaltir miðast við áætlun strætó.

Hlakkaði til að horfa á heimsendismynd með Arnoldi sem átti að hefjast strax á eftir dansþættinum sem ég afplánaði lauslega með eyrunum. Hef ekki gaman af dansi yfirhöfuð, ballett getur þó verið ansi flottur við góða tónlist. Girnilegasti kosturinn er að skríða upp í með góða bók og sofna út frá henni. Ég er á því stiginu í augnablikinu að vera að breytast úr A-manneskju yfir í B, eins og alltaf á föstudögum, grútsyfjuð en tek ekki í mál að sofna snemma á föstudagskvöldi.

Í Póstinum, aðalblaði okkar Skagamanna, er nefnilega auglýst myndin End of Days. Er veik fyrir sumum myndum með Arnoldi ... einn af mínum örfáu veikleikum. Kíkti á dagskrá Stöðvar 2 á Netinu og þar er engin slík mynd auglýst. Prófaði að athuga hvort hún væri á dagskrá á morgun ... en nei, þá verður sýnd átakanleg fótboltamynd með Billy Bob Thornton. Henni er í alvöru lýst svona á Netinu. Hlýtur að vera mikið um rauð spjöld, illa nýtt færi og sjálfsmörk. Martröð allra aðdáenda fótbolta. Ætla ekki að horfa.

Í fyrrnefndu dagskrárblaði segir að myndin The Thin Red Line verði sýnd. Það er ekki fótboltamynd, held ég.