Sannleikurinn um flokkana - hrollvekjandi uppgötvun

Ég ætlaði að skemmta mér yfir stafavíxli á kosninganótt því mér fannst svo óumræðilega leiðinlegt að kíkja aftur og aftur inn á vökur flokkanna í gegnum RÚV. Fólk sem situr og horfir með athygli á kosningasjónvarp bíður eftir tölum, ekki vídjói af fylliríi ... segi svona. Við sem heima sitjum nennum kannski ekki endilega á svona samkomur og viljum frekar vera í rólegheitum ... það er alltaf verið að gera manni upp eitthvað, fyrst þú komst ekki, Gurrí mín, komum við bara með fjallið til þín, eða háværu kosningavökurnar.

 

Ég er líka manneskjan sem hef bara einu sinni farið á djammið á gamlárskvöld (1986) og myndi þiggja - eins og barnafólk sem nennir ekki að fara að sofa á miðnætti og er ekki að djamma, barnapíur, aldraðir - að fá eins og eina góða bíómynd eftir miðnætti, EKKI TÓNLEIKA (nema fyrir miðnætti) og EKKI gamla og margsýnda bíómynd.

Þetta er bara prinsipp, ég er með premium hjá Sjónvarpi Símans og hef um milljón flottar myndir að velja svo RÚV getur bara svikið mig enn eitt gamlárskvöldið og hoppað upp í skilningsleysið og misskilninginn í sér. Já, og Stöð 2 líka, ekki skárra úrvalið þá - ÞVÍ ALLIR ERU ÚTI AÐ DJAMMA, halda þau ranglega sem stjórna þessu. Vá, hvað það var gott að koma frá sér þessari gömlu, innibyrgðu beiskju.

 

Ég fann ekki stafavíxlið fyrr en í dag/kvöld og það með hjálp mesta tölvusnillings sem ég þekki. Vélin tekur þó ekki hvað sem er, ekki t.d. orðið Sósíalistaflokkur, ég varð að skrifa Sosialistaflokkur - sumum nöfnum flokksformanna þurfti að breyta ögn: t.d. varð Þórhildur Sunna = Thorhildur Sunna o.s.frv.

 

En hér opinberast hinn ógurlegi sannleikur um flokkana, skelfilegi í sumum tilfellum, aldrei trúa auglýsingum. Sannleikurinn liggur í nafninu:

 

Sjálfstæðisflokkur: Flækjuklofið stáss!

Framsókn: Krómsafn!

Vinstri græn: Svitinn grær! 

Flokkur fólksins: Forkukl kólfsins

Miðflokkurinn: Friðum lokkinn! Lifðum rokkinn. Fornumið klink.

Samfylking: Kafni smygl!

Viðreisn ... er sviðin!

Píratar: ÍR tapar

Sosialistaflokkur: Fisklaus rokalosti. (J komst ekki á þing en fær að sjálfsögðu að vera með)

- - - - - - - - - - 

Ég er í smásjokki eftir þessa rannsókn en þótt ég væri hissa ákvað ég samt, nötrandi af spenningi, að setja inn nöfn flokksformanna ... og vélin dældi út hrollvekjandi staðreyndum:

 

BjarniBen: Berji bann ... ég skildi þetta ekki nógu vel og prófaði þá BjarniBenedikts og þá kom í ljós: Jaki brenndi best! Gvuð hjálpi þjóðinni.

 

SigurðurIngi, er hann sigurvegari? Ég er ekki viss því í nafni hans er fólgið: Guðirnir sigu! Mjög, mjög grunsamlegt.

 

IngaSaeland: Tókst ekki að hafa Sæland og fékk út: Andaglas? Nei! Ljómandi fínt, treysti því að hún taki ekki pólitískar ákvarðanir með því að spyrja andaglasið fyrst. Samt er grunsamlegt að í nafni Flokks fólksins skuli orðið KUKL fyrirfinnast. Hmmmm. Og hættið svo, krúttin mín, að láta skiltagerðarmanninn ykkar stjórna stafsetningunni, Flokkur fólksins á ekki að hafa hástaf í fólksins (Fólksins).

 

KatrínJakobs: Bít kjarna, sko. Ég er enn að pæla í því hvað þetta þýðir en það er eitthvað töff, held ég. Eitthvað ofurhetjudæmi.

 

LogiEinars: Mjög margt býr á bak við það nafn, m.a. Ari Egilson, Losa eignir, Olgeir asni, Sorg ei lina. Hmmmm. Furðulegt. Spennandi? Margbreytilegt? Já.

 

Thorgerður: Hurð er torg. Mér fannst það óskýrt, eins og væri verið að afvegaleiða mig og prófaði að setja inn Thorgerðurkatrin ... þá kom Guð hnerri traktor! Sem segir mér eitt: Viðreisn er dulbúinn Framsóknarflokkur.

 

SigmundurDavíð: 1) Vídd, samruni, guð. EÐA 2) Svíður! Nudda mig. EÐA ... 3) Dundað mig vírus. Bara veljið ...

 

ThorhildurSunna: Holtin hundsa urr - furðulegt en hljómar ekki illa, kannski á þessi flokkur eftir að bjarga okkur ef flokksformaðurinn óttast ekki urrið í t.d. Bjarna Ben ef hann ætlar að gera einhverja vitleysu?

 

GunnarSmári: Urr á samning. Þetta er skýrt.

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Endurtalningu, takk!

Sjálf er ég „aldraður hrísguð“ (GuðríðurHaralds) svo þið þurfið ekki að hafa áhyggjur af sannleiksgildi orða minna hér á bloggi. En ég vil láta endurtelja. Á landinu öllu. Býð mig fram í talningu í NV-kjördæmi, nú og framvegis, ég yrði fín í þetta.

Kosningar hvað ...

Fór upp í rúm um tíuleytið í gærkvöldi og það tók mig átta tíma að sofna, mátti nefnilega ekkert vera að því. Tók með mér þögla ekkju sem hélt svona líka fyrir mér vöku til klukkan sex í morgun.

 

Ferlega fín bók eftir Söru Blædel, mig minnir að ég hafi tekið viðtal við Söru eitt sinn fyrir Vikuna - þegar fyrsta bók hennar kom út á íslensku. Ég er alltaf svolítið þarna. Tala við fólk í upphafi frægðar og frama og svo er mér steingleymt ... Elsku Baggalútar komu í viðtal hjá mér í svo miklu upphafi ferils að enginn vissi hvað þeir hétu, hvað þá hvernig þeir litu út, og nú eru þetta flottustu menn landsins. Á þeim voru þeir með fyndna síðu, baggalutur.is, og ég fékk að birta nokkrar fréttir af síðunni þeirra sem var það besta á Internetinu þá: 

KONA NÆR BÍLPRÓFI ... sá fáheyrði atburður ... osfrv.

 

Ég náði Simma og Jóa á meðan þeir voru með 70 mínútur og var í vafa hvort ég ætti að láta þennan Sveppa vera með ... Sennilega hefur Vikan fleygt þeim yfir þetta erfiða frægðarglerþak, hreinlega mölbrotið það, því áður en við vissum af voru þeir allir og Baggalútur orðnir að stjörnum og búnir að gleyma Gurrí sinni. 

Það var líka dásamlegt að ná viðtali við Margit Sandemo þótt hún væri ekki að taka sín fyrstu skref. Hún var svo ánægð með hvað nafnið Líf náði miklum vinsældum á Íslandi í kjölfar Ísfólksbókanna - þótt hún væri dauðþreytt eftir öræfaferð með Adda, vini sínum, fannst henni ekki tiltökumál að spjalla í hálftíma við blaðamann sem átti síðan eftir að finna strætó í Mosó og ná síðasta eða næstsíðasta strætó upp á Skaga. Svo er fólk að tala um álag á hjúkrunarfræðinga ... Á föstudögum gerði ég iðulega helgarinnkaupin í bensínstöðinni í Mjódd ... ég var ekki litla stúlkan með eldspýturnar þá ... ég var litla stúlkan með kveikjarakassann! Hélt að ég hefði þurft að líða nóg í æsku þegar ég fékk aldrei skutl í skólann, leikfimi eða sund! Og ógeðslega vondan mat. 

 

Eitthvað annað en í kvöld klukkan sex þegar við stráksi fórum með Ingu á Galito, til að borða fyrir ferðagjafir okkar. Drengurinn fór í sund á meðan ég skrapp að kjósa. Á Galito var troðið - á næsta borði var heill ráðherra (ÞKRG, fallegasti ráðherra Íslands) og því þarnæsta erlendir körfuboltagaurar ...

 

Mesta gleðin í dag, mér var nánast sama um Liverpool-leikinn (3-3) var að ÍA skyldi hafa tekist að halda sér í úrvalsdeild karla í fótbolta ... það munaði svoooo litlu. Ég fæ sendar tölur í símann minn og þegar ég sá 2-0 fyrir Keflavík missti ég alla von ... svo bara komu þrjú mörk. Okkur Akurnesingum hefur liðið eins og heimsmeisturum í allan dag. Sá bæjarstjórann okkar, nýkominn af leiknum, og hann gat ekki hætt að brosa - okkur er öllum í raun skítsama hvernig þessar kosningar fara ... við unnum í dag! Æ, ég er samt pínku spennt. 

Hneyksli en lán í óláni fyrir SDG

Ég horfði reyndar á nokkra Clarice-þætti í gærkvöldi, eða þangað til í féll í ómegin af syfju. Auðvitað reyndist geðilli FBI-yfirmaðurinn ágætur þegar á reyndi. Hollywood er ekki algjör bjáni. Ekki bestu þættir í heimi en ágætt afþreyingargildi.

 

Í morgun klukkan átta leið mér eins og ég væri útsofin en það gat ekki passað. Átta tíma svefni yrði náð klukkan tíu, ekki sekúndu fyrr - svo ég hamaðist við að reyna að sofna aftur sem tókst fyrir rest. Ég horfði í kringum mig, ansans! Parketið orðið ársgamalt og eflaust farið að láta á sjá, grunar mig, alla vega þarf að ryksuga, eldhús og bað eitthvað svipað ... Ekki séns að líði 20-30 ár aftur áður en Himnaríki verður tekið aftur í gegn. Ég er vissulega búin að dæla í mig vítamínum, núna eftir að Fasti hætti í framleiðslu og það nýjasta, fjölvítamínsprey virðist virka hratt og vel. Mér sýnist þó að miðað við myndina þurfi ég að leggja undir mig restina af blokkinni og fara svo í breytingarnar. En útsýnið er það sama.

 

Ég var komin í virkilega ljót mál með bókasafnsbók í nokkurra daga vanskilum og búin að fá áminningu, ég var orðin talsvert óróleg þegar drengurinn tilkynnti um fimmleytið: 

„Ég er að hugsa um að skreppa aðeins í bókabúðina.“

 

 

Við hlið bókabúðar er bókasafn, hinum megin við hana er Lindex, fyrst ég er farin að lýsa staðháttum, þá Krónan, svo Subway, Apótekarinn, raftækjabúð, banki og tónlistarskóli, mögulega snyrtistofa þarna á milli einhvers staðar - og við erum bara að tala um fremur litla L-laga byggingu. Hinum megin við götuna: Galito-matsölustaður, Útgerðin bar, Samfylkingin kosningakaffi, snyrtistofa, bæjarskrifstofur (þær gætu hafa flutt samt nýlega), Landmælingar, hönnunarbúð, tískubúð, Vinnumálastofnun, bara allt sem maður þarf nema Rúmfatalagerinn (eða Ikea) og KFC (fyrir drenginn). Nú vitið þið næstum allt um Akranes. Ég á eftir að minnast á Einarsbúð, Nínu og Grjótið sem eru kannski ekki alveg í einni klessu, en ekki langt á milli.

   

„Ohh, ertu til í að skila fyrir mig einni bókasafnsbók?“ spurði ég lymskulega, vitandi að barngóða fólkið í bókasafninu myndi aldrei refsa honum með því að láta hann binda inn bækur, drekka ógeðsdrykk, þurrka af, raða ástarsögum í starwars-röð fyrst og svo eftir höfundum eða þaðan af verra, eins og hinum fullorðnu ef þeir gleyma að skila bók. Þeir sem hafa lesið Bókasafnslögguna eftir Stephen King vita hvað ég meina.

 

Ó, drengurinn kominn heim, búið að loka bókasafninu, sagði hann, venjulega opið til sex. Þannig að ég slepp ekki við svipugöngin.   

 

Ég VISSI að það kæmi upp ljótt hneyksli í aðdraganda kosninganna, það gerist alltaf, en í dag uppgötvaðist stuldur Sigmundar Davíðs á brauðtertuuppskrift Nönnu Rögnvaldar.

 

 

Kannski lán í óláni fyrir SDG, fínt að þetta kom upp núna, hefði verið hrikalegt ef hann hefði verið orðinn forsætisráðherra og þurft að segja af sér. 

Lömbin vöknuð, djörf svör og játningar

Blogginu hafa borist nokkrar spurningar sem ég mun svara eftir bestu getu. Vinsælustu áhrifavaldar landsins bjóða oft upp á svona á snappi eða Instagram en ég geri það stundum á blogginu og finnst fljótlegast að notast við hugskeyti.

 

Af hverju áttu ekki mann? Ég hef oft átt mann.

Ertu bólusett? Já, að sjálfsögðu.

Þú veist sem sagt ekkert um samsærið? Nei, segðu mér ... (not)  

Mesta stuðlagið? No one knows með Queens of the Stone Age þessa dagana.

Hvort setur þú á undan, kaffið eða mjólkina? Kaffið, auðvitað.

Hlakkar þú til jólanna? Já, mjög. Sakna þess samt að fá ekki lengur í skóinn, það er fúlt að eldast.

Hvað ætlar þú að kjósa á laugardaginn? Eitthvað sætt. (Besta kosningakaffið sem sagt.)

Hvað hefur þú lært af lífinu? Það er of stutt fyrir vont kaffi, stundum koma bara út tvær bækur á íslensku í þríleik og margt fleira sem ég skal reyna að rifja upp fyrir næstu lotu.

Er mikill hreinn þvottur í körfum á svefnherbergisgólfinu? Bíddu, ert það þú sem ert á krananum hérna fyrir utan? Hér eru vissulega þvottaleifar eftir þursabitið og eitthvað nýtt líka. 

Hvað kallar þú vont veður? Sól og hita yfir 15°C. Algjört helvíti.

Með hverjum heldurðu í enska? Liverpool, Tottenham og West Ham ... kannski smávegis MU núna út af Ronaldo.

Besta bíómyndin: Empire of the Sun hafði mikil áhrif á mig. Flott músikin líka.

Færðu borgað fyrir að blogga? Já, rosalega mikið. (djók)

 

Restin var of nærgöngul svo ég ætla bara að fara að horfa á Clarice í Sjónvarpi Símans, sá fyrsta þáttinn nýlega. Þetta er sem sagt sjálfstætt framhald (13 þættir) af Lömbin þagna (eftir bók Thomasar Harris)* og er spennt að vita hvað gerist hjá Clarice - ári eftir að hún fangaði Buffalo Bill fjöldamorðingja. Engin Jodie Foster, enginn Anthony Hopkins.

Hún er með áfallastreituröskun eftir hryllinginn og í fyrsta þættinum er hún hjá sálfræðingi eða yfirmanni (ég horfði bara með öðru fyrstu mínúturnar) sem vill ekki að hún fari að vinna næstum því strax. Hann skammar hana fyrir að hafa myndað persónuleg tengsl við Hannibal Lecter, en þau komu nú samt alveg ábyggilega í veg fyrir að hann borðaði hana.

 

*Thomas Harris, höfundur bókanna Rauði drekinn og Lömbin þagna, heldur því fram að aðeins fólk með lága greindarvísitölu eða háa geti séð í gegnum siðblint fólk. Auður Haralds sagði mér þetta í viðtali sem ég tók við hana árið 2000. Ég er með háa, held ég, þurfti ekki annað en að sjá Donald Rumsfield í sjónvarpinu eitt árið til að sjá að hann væri siðblindur, held að það sé rétt hjá mér, hann virðist alla vega vera það. Og frekur, og spilltur.  

  

Áfram með smjörið: Í miðjum klíðum kemur einhver þjótandi inn og segir að Clarice verði að rjúka upp í flugvél - mamma síðasta fórnarlambs Buffalo Bills, stúlkunnar sem honum tókst ekki að drepa(hún lokkaði hundinn hans til sín), er mjög háttsett og heimtar að Clarice komi fljúgandi og aðstoði við ljótt mál og leysi það ... tvær konur hafa fundist látnar, allt lítur út fyrir að fjöldamorðingi sé á ferð.

 

Lögreglukarlinn sem stjórnar rannsókninni hatar Clarice frá upphafi, hann þarf enga fjandans hjálp, segir það hafa verið heppni að hún náði morðingjanum, hún sé ekkert svo klár, og er bara ógeðlega leiðinlegur við hana. Enda er hún bara kelling, nýskriðin úr FBI. En ég er samt glöð yfir því að hafa fundð heila þrettán þætti, tólf eftir, til að horfa á næstu vikur.

 

Einn í kvöld ... sjáum svo til. Vona að rætist úr yfirlögganum, það er mjög klisjukennt og þreytandi að hafa hann svona leiðinlegan, og hana svona ofsaklára ... en stundum er ágætt að horfa á eitthvað sem krefst ekki hugsunar eða pirrings. Bara láta mata sig ... það þarf stundum.

 

 

Eins og bækurnar sem ég valdi vandlega síðustu misserin  þannig að þær enduðu örugglega allar vel - þær voru æði fyrst - en fóru svo smám saman að pirra mig ósegjanlega. Ég var farin að rífast við þær, næstum upphátt. „Nei, þú getur ekki drepið leiðinlega manninn bara svo hún geti gifst hinum, kommon!“

Nú les ég bara bækur sem enda flestar ágætlega, og helst ekkert drama. Held að ég hafi fengið ógeð á drama þegar mamma, fyrir áratugum, lýsti fyrir mér mjög sorglegri mynd, um tíu barna móður sem var með ólæknandi krabbamein og þurfti áður en hún dó að finna börnum sínum heimili hjá góðu fólki. Mamma fékk ekka á meðan hún talaði um myndina, býst við að lak eða lök hefðu komið að góðum notum þegar hún horfði svo á myndina. Að öðru leyti hefur hún ljómandi góðan smekk á myndum.

Ég viðurkenni að ég táraðist ögn þegar ég horfði á Notebook og fannst hún voða kjút, en langar samt alls ekki til að sjá hana aftur, ekki frekar en Titanic sem er bara of stór biti til að kyngja aftur og aftur. Ef ég sést ekki aftur hér á blogginu hefur James Cameron drepið mig. Eða Nick Cassavetes. 

Hefnd Framsóknar

Umræðuefnin fjögur sem varast ætti að nota í fínum boðum eru:

- Trúmál

- Stjórnmál

- Fjármál

- Heilsa

 

Ég segi kannski ekki að internetið sé gott partí en það kemst nálægt því stundum. En ekki sérlega „fínt“ partí því fólk brýtur reglurnar miskunnarlaust. Dæmi sem ég sá í dag: „Guð hjálpi okkur ef fólk kýs XXX sem mun fjársvelta heilbrigðiskerfið áfram.“ Bingó!

„Kjósendur vilja meira fé í heilbrigðisþjónustu,“ kom svo fram í fréttum áðan, enginn guð reyndar - ekkert partí heldur. En þið skiljið hvað ég meina, í partíum er sennilega mun skemmtilegra að hlusta á eitthvað allt annað en langar sögur um botnlangauppskurð og sýkingu í kjölfarið, allt um prédikunina á síðustu samkomu hjá Krossinum, hvað Sigmundur Davíð býr til góðar hrákökur eða hvernig maður geti grætt rosalega með því að opna kaffihús og hafa svo næstum aldrei opið ... loka það snemma að vinnandi fólk neyðist til að fara á barinn eftir vinnu og endi jafnvel í meðferð (sjá síðustu færslu).

 

Mér er alveg sama þótt spáð sé vondu veðri á laugardaginn, á KOSS-ningadaginn. Ég ætla að klæða mig upp á, mála mig og ef þarf, hárlakka yfir andlitið svo það haldist fínt - og fara að kjósa (takk enn og aftur fyrir að færa kjörstað á hlaðið til mín), síðan skreppa í kosningakaffi um allt, ef ég fæ einhvern á bíl með mér. Ég mun ekki berjast á móti roki og rigningu neitt ofsalega langt (fékk nóg af því í æsku), þrátt fyrir kökur og brauðtertur. Bara ... ekki gleyma að vera með GOTT kaffi. Ekki nóg að hafa bara gott meðlæti.

 

Samfó á vinninginn með staðsetningu kosningakaffis, eða við hliðina á Galito, í sjö mínútna göngufjarlægð frá mér. Hálftíma í vestanátt.

 

Ég er enn með samviskubit yfir að hafa farið í kosningakaffi hjá Framsókn eitt sinn á síðustu öld, án þess þó að hafa kosið Framsókn. Fór með vinkonu og okkur fannst þetta mjög fyndið. Við mættum óvart of snemma svo við vorum sjanghæjaðar í að skera niður vínartertur og brúnar randalínur og raða á kökudiska, og þegar Óli Jó sjálfur mætti, nánast klökknaði hann og sagði dásamlegt að svona ungar konur létu sig hag landsins varða og kysu Framsókn. Við vorum langyngstar.

Þetta var svo gott á okkur. 

Nokkrum árum áður hafði ég reyndar kosið Ingibjörgu Pálma í bæjarstjórn, eins og stór hluti Skagamanna, hún varð síðar heilbrigðisráðherra svo ég átti Framsóknarkaffið alveg skilið. Ég hef reynt að hugga mig við það síðustu áratugi.

 

Jójó-búseta mín milli Akr. og Rvk. skýrir af hverju ég gat kosið Skagakonu eitt árið og ekki svo löngu seinna svindlað mér í kosningakaffi í Reykjavík: 

Frá fæðingu: Reykjavík (1958)* - Stykkishólmur (1959) - Akranes (1961) - Reykjavík (1971) - Sauðárkrókur (1974) - Bifröst (1975) - London (1976) - Reykjavík (1977) - Akranes (1978) - Reykjavík (1982) - Akranes (2006)

* Ég er í raun miklu, miklu yngri - en þegar ég falsaði nafnskírteini mitt til að komast inn í Tónabæ um árið, gekk ég aðeins of langt í því og hef þurft að burðast með rosalega mörg aukaár síðan. Ef ég reyni að leiðrétta gæti ég lent illa í því. Sérstaklega hjá Hildu systur sem er farin að trúa lyginni í sjálfri sér um að hún sé yngri.

 

Veðrið ógurlega stóð ekki undir væntingum hér á Akranesi. Það hvein vissulega ögn í norðurgluggum Himnaríkis í um 15 mínútur og á planinu sunnanmegin fóru kranarnir (viðreynslutæki aðdáenda minna þar til ég fékk mér almennilegar gardínur) aldeilis ekki á flug, eins og ég hafði búist við (Sjá mynd).

 

Samt var loftvogin í botni, appelsínugul viðvörun í gangi, veðurfræðingir grafalvarlegir í fréttaviðtölum ... en ekkert dugði til að óveðrið stæði undir nafni.

 

Ef vindur hefði verið að austan hefði ég vissulega fundið verr fyrir þessu korteri. Ég tala auðvitað bara út frá sjálfri mér og hvernig ástandið var í Himnaríki, skilst að veðrið í Eyjum og víðar hafi ekki verið jafnkósí.

 

Myndirnar tengjast efni færslunnar ekki beint, nema sú af krönunum hugumstóru sem högguðust ekki í rokinu. 

Finnst fólki þetta í lagi ...

Hilda systir kom á Skagann í dag, hafði ætlað að kaupa berjadrykkinn góða, Fasta (sem er nýhættur í framleiðslu), en eftir að hafa grátið mér til samlætis yfir því ákvað hún að mæta samt, skoðaði öldurnar með hundinum Herkúlesi, sendi móður og barn til mín í kaffi á meðan, og svo fórum við öll út að borða saman á Galito.

 

Þá fengum við okkur ís hjá Frystihúsinu í eftirmat. Einn eigandi Frystihússsins er af hinni þekktu Erluíssætt sem þýðir að ísinn getur ekki verið annað en góður. Ég, þessi litla ísmanneskja áður fyrr, er farin að biðja um miðstærð, í stað ungbarnaíss - sem segir allt.

 

Kettirnir voru afar spenntir fyrir litla barninu í dag og þótt barnið togaði fast í Krumma lét hann sér ekkert bregða, sami köttur og þaut til geltandi Golíats (voffafrænda) sem var með dólg, og lamdi hann til að sýna honum hver réði í Himnaríki. Engar klær, enginn meiddist en báðir hundarnir eru mjög hræddir við Krumma síðan.

 

Á efstu myndinni sést líka í hundabúr sem ég þarf að gefa ... ég er ekki með geymslu svo þetta búr er stofustáss í bili, mörg ár síðan ég notaði það síðast. Kaupi frekar taubúr sem hægt er að brjóta saman og geyma uppi í hillu.  

 

Vinkona mín var stödd í Skeifunni á föstudaginn og ætlaði að fá sér kaffi og köku á vinsælu kaffihúsi sem þar er staðsett, var á ferðinni skömmu fyrir fjögur. Allt iðandi af lífi í kring og mögulegt að allt yrði troðfullt á kaffihúsinu. Svo var nú aldeilis ekki, það var verið að loka og ganga frá.

„Ha, er verið að loka?“ spurði hún gáttuð. Engar tertur í sjónmáli. 

„Ójá, ég áttaði mig á því í Covid hvað það var gott að vera meira heima og núna loka ég alltaf klukkan fjögur á föstudögum og hef lokað alla helgina, nú á ég mér líf,“ sagði maðurinn. Á miða stóð að opið væri til kl. sex frá mán. til fim. en bara fjögur á föstudögum. Ef staðurinn þolir þetta þá fínt ... innkoman hlýtur að minnka ... launakostnaður líka. Ætti svona fólk samt ekki að stofna sýslumannsembætti eða skattstofu til að geta losnað við kúnna frekar snemma dags? Ég þarf að spyrja hana Guðrúnu mína hvort þetta sé góður eða slæmur bisness.

 

Veit reyndar um fleiri kaffihús sem loka hroðalega snemma. Svekkjandi fyrir þá sem langar að hittast yfir kaffibolla eftir vinnu. Hvetur þetta ekki bara til víndrykkju og almenns ólifnaðar? Te og kaffi opnaði nýlega kaffihús í Garðabæ og þar er opið langt fram á kvöld. Frábært, takk. 

 

Ég man eftir að hafa þurft að fara í Vegamót á Seltjarnarnesi til að kaupa mjólk eftir almennan lokunartíma búða, á árunum þegar bensínstöðvar seldu bara bensín og tvist. Svo bara opnaðist allt og keppst var við að veita bestu þjónustuna. Fleiri fengu vinnu og síðdegisstressið, að komast í matvörubúð fyrir klukkan sex, hætti. Mér finnst reyndar mjög hallærislegt að leyfa þrjá stórmarkaði á sömu lóðinni úti á Granda; Krónuna, Bónus og Nettó, allt í nafni samkeppni. Held að það geri ekki sérlega mikið fyrir neytandann því þessar búðir hljóta allar að tapa og þar með kúnninn líka. Þetta var hagfræðihorn Guðríðar.

 

Myndin: Spennandi veður á morgun!

 

Ég kem alltaf annað slagið út úr skápnum sem bindindiskona (á milli rauðvínsglasa á Galito) og sem piparjúnka (á milli viðreynslu á Facebook) og kattakerling (alltaf), en ég hef svo sem ekki velt mér mikið upp úr masókisma mínum, sem sýnir sig í því að ég er í Facebook-hópi sem heitir Gamaldags matur ... og þar sé ég reglulega að fólk, 50 plús, deilir því sem það er með í matinn hjá sér; hræring, svið, þverskorna ýsu, rúgbrauðsgraut með rúsínum, mögulega spaghettí sem hefur verið soðið í hálftíma og bara alls konar hrylling. Og kommentin eru: Namm, best í heimi, ohhh, langt síðan ég hef fengið ábrysti ... namminamm, hræringur er bestur, borða hann volgan á hverjum morgni með rjóma, namm, slurp ...

 

Hvað er að ungu fólki um sextugt sem borðar matinn sem var neyddur ofan í það/okkur í æsku? Þetta er sennilega (örugglega) ástæðan fyrir því að enn er boðið upp á svona mat á dvalarheimilum aldraðra og verður um ókomna tíð.

 

Einhvers staðar er alveg örugglega til tónlistarhópur miðaldra fólks sem mærir harmonikkutónlist og þess vegna munum við aldrei, aldrei losna við hana af elliheimilum.

 

Finnst fólki þetta almennt í lagi? Kemst Uriah Heep einhvern tíma í græjurnar á Eir? Fæ ég lasagna á Höfða (Akranesi), sítrónukjúkling eða chili-kássu? 

 

Ég er samt mjög opin og sveigjanleg og myndi alveg lifa af nikkulagið Sunnanvind með Örvari Kristjáns (það er reyndar mjög flott lag) og að fá kótilettur í matinn eða læri, hrygg, kindabjúgu, slátur, pönnukökur, rabarbaragraut, hangikjöt ...

Ástir og örlög um helgina

Sigurður flugmaður gerði fyrr í dag atlögu að pipruðum lífsstíl mínum og skorti á flugferðum ... Hann sótti um vináttu við mig á fésbók og vegna þess að við áttum frekar marga sameiginlega vini þar, samþykkti ég þennan stórhuggulega mann. Eitt pínku skrítið var samt að hann talar bara spænsku skv. upplýsingum á síðu hans ... sem er slæmt því ég kann bara að bjóða góðan dag á ítölsku, pólsku, rússnesku, ensku, dönsku og íslensku. Maður kemst langt á því alls staðar, ekki samt að maður bjóði endalaust góðan dag á fullu í keleríi. En ég er orðin allt of gömul til að geta gert einhverjar kröfur til viðreynenda minna.

 

Að sætur flugmaður færi á fjörurnar við mig var aðalatriðið, ég hef alltaf þráð náin tengsl við flugheiminn og sá strax fyrir mér í hillingum efri árin í vellystingum á Saga Class. Svo eyðilagði hann allt eftir svona hálftíma. Skrifaði skilaboð: Hallo. Svona halló með (spænskum) hreim. Alvöruflugmaður, sama frá hvaða landi, hefði frekar sagt: „Hæ, sæta.“ Það er alla vega reynsla mín af flugmönnum.

 

 

Örlítil von fékk mig þó til að slengja ögn pirruðu hallói? sem svari. Ekki löngu seinna kom lymskuleg en illa hugsuð pikköpplínan sem tók af öll tvímæli ... hnýsin spurning með dassi af fitusmánun. Ég get ekki lýst því hversu fegin ég er að hafa ekki byrjað með honum.

 

 

Allt of margir karlar halda samt að Facebook sé viðreynslustaður. Geta þeir ekki haldið sig á Spotify bara eða hvað þetta heitir? Já, Tinder.

 

 

Ég var þó í aðra röndina þakklát fyrir að einhver legði á sig að trufla mig í fásinninu hér á Akranesi þar sem dansleikir hafa ekki tíðkast í ábyggilega fjörutíu ár (Hótel Akranes hélt geggjuð böll). Þegar ég flutti hingað aftur (2006) var hér bara einn bar, Mörkin, og auðvitað í tveggja, þriggja klukkutíma göngufjarlægð og bara einn leigubíll sem gekk ekki alltaf. Á endanum fannst mér heiðarlegast að koma bara út úr skápnum sem bindindismanneskja, sem ég gerði svo endanlega þegar Vínbúðin flutti fyrir nokkru, enn lengra í burtu frá mér. Ég er víst eina manneskjan eldri en 17 ára á Akranesi sem á ekki bíl og mér finnst ekki góð fyrirmynd ef ég, eina fullorðna manneskjan sem tekur strætó, heimtaði að innanbæjarstrætó, fullur af saklausum skólabörnum, stoppaði fyrir utan ríkið, bara fyrir mig. Þetta er ástæðan fyrir því að ég er ég kaffikerling ... sem er tengt því að ég er hálfgerð kattakerling líka. Kannski segi ég þá svakalegu sögu síðar.

(Neðri myndin tengist innihaldi bloggsins ekki beint)

Erfðaskrá hertogans

Einkar ömurleg frétt þessa vikuna var sú ákvörðun að loka og læsa erfðaskrá Filippusar prins í 90 ár. Ef ég nenni að leggja á mig að lifa í 90 ár til viðbótar er samt engin vissa fyrir því að mér takist það. Ekki margir sem ég veit um sem endast í eina og hálfa öld. Mögulega er að finna þarna hneyksli varðandi framhjáhaldsbörn og annað slíkt og líklegt er að fólk fætt eftir t.d. þrjátíu ár segi bara þegar það er orðið sextugt: „Hver var þessi Filippus og hvað með þessa erfðaskrá sem þú ert svona spennt fyrir, Gurrí mín?“ EF erfðaskráin verður þá opinberuð. Það er ekki einu sinni víst að svo verði. Hroðalegar fréttir.

 

Þegar leyft verður að taka upp ættarnöfn að vild hér á landi væri gaman að heita: Guðríður H.H. Mountbatten-Windsor og vísa í erfðaskrá Filippusar ef einhver rífur sig, ekki verður hægt að rengja þetta. Ég hef líka oft sagt frá draumi mínum (síðan ég var 12 ára) um að framtíðareiginmaður minn muni heita Filippus Angantýr. Hann finnst ekki í þjóðskrá svo ég kemst sennilega ekki nær því en þetta.

 

Filippus var af Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg-ættinni og barnabarn Grikklandskonungs, Georgs fyrsta, og sjálfur Kristján níundi Danakonungur var langafi hans, svo hann var alveg nógu vel ættaður fyrir Elísabetu Englandsdrottningu en hann þurfti nú samt að afsala sér öllum flottu aðalstitlunum þegar hann gerðist breskur ríkisborgari (til að geta trúlofast henni) og tók sér þá ættarnafnið Mountbatten  ... hann varð næstum 100 ára, elsku karlinn, og á sama afmælisdag og Bogga vinkona, hann eignaðist fjögur börn, átti er hann lést átta barnabörn og eitthvað svipað af barnabarnabörnum. Hann settist ekki í helgan stein fyrr en 2017 ... svo vinnan bæði göfgar manninn og lengir lífið. En mér finnst þetta kóngafólk lifa fáránlega lengi sem segir mér að ... blátt blóð sé betra? Mitt var grátlega rautt síðast þegar ég fór í blóðprufu svo ég efast um að ég nái að vita hvernig erfðaskráin hljómar.

Dularfulli húsfundurinn og töfrasafinn sem hvarf ...

Samkvæmislífið er með ólíkindum blómlegt þessa dagana og mér var boðið í tvö partí í kvöld. Fór í það sem var styttra frá Himnaríki (ekki of langt að ganga, sem sagt, en svo bara fékk ég óvænt bílfar heim) og það var svo gaman.

 

Annars er bakið að skána, ég gat búið um rúmið í dag og eldhúsið er ekki lengur eins og í Allt í drasli-þætti. Í partíinu var sjálf Edda Björgvinsdóttir og fór á kostum að vanda. Hún á afmæli 13. september, eins og Björk Eiðsdóttir hjá Fréttablaðinu ... og þær eru með þeim allra skemmtilegustu. Tilviljun? Varla, þetta hlýtur að vera töfraafmælisdagur, ég held það. Ég vann með Björk í gamla daga (á þessari öld) og lá svo á spítala í Gervahverfi með Eddu í eldgamla daga (á síðustu öld). Sjá mynd. ATH. enn og aftur: Á þessu bloggi telst ekki mont að neimdroppa og birta myndir af sér með frægu fólki!

 

Ég þurfti að sleppa húsfundi á miðvikudaginn vegna aumingjaskapar, ég get ekki orðað það neitt öðruvísi ... (fjandans bakið) og nú veit ég ekki hverjir voru með dólg, hverjir sváfu hjá hverjum og hver missti sig í rækjusalatinu. Ég fékk fundargerðina senda í tölvupósti en þar var ekkert bitastætt. Ég mun aldrei fá að vita neitt fyrst ég mætti ekki ... Við erum fræg fyrir að halda langbestu húsfundina. Ekki skrítið þótt íbúðirnar í blokkinni seljist hratt (ef þær fara á sölu yfirleitt) og á yfirverði. Það er bara aukabónus að fá sturlað sjávarútsýni (og yfir gosstöðvarnar í góðu skyggni).  

 

Ekki alls fyrir löngu sagði ég frá drykk sem ég er háð, heitir því sérstaka nafni Fasti en er nú bara bragðgóður berjasafi með íslenskum jurtum. (Innihald: Safi af aðalbláberjahrati, krækiberjahrati og þurrkuðum aðalbláberjum, birki, fjallagrösum, ætihvönn, blóðbergi, mjaðjurt og burnirót, örlítill hrásykur).

Á meðan ég vann í bænum gat ég gengið að Íslensri hollustu vísri í Mjóddinni eftir hádegi á föstudögum, og tók iðulega með mér flösku af þessum drykk, töfrasafa sem veitti orku, ég hætti að naga neglurnar og þrátt fyrir nokkurt sælgætisát hættu tennurnar að skemmast vegna drykkjarins. Í alvöru!

Svo hætti ÍH í Mjóddinni og þá fór að verða virkilega erfitt að finna drykkinn. Frétti að þau væru farin að vera í Mosó, fór með strætó þangað frá Akranesi en fann ekki í húsinu þar sem Bónus var, plataði Hildu seinna með mér á hausthátíð í Mosó þar sem þau voru og keypti mér safa þrátt fyrir fullt af mannýgum geitungum. Einu sinni fórum við Hilda alla leið í Melabúðina þar sem ég fann eina flösku ... (lítrinn dugar í c.a. mánuð, þarf bara einn sopa á dag).

Loks fékk ég þá brilljant hugmynd að biðja elsku Karen sem rekur Kaju hollustu-snilldarbúð hér á Skaga, um að selja Fasta og hjá henni hef ég keypt hann um nokkra hríð. Nýlega sagði Karen mér að Fasti væri hættur í framleiðslu. Ég hringdi og tékkaði, og jú, þau voru hætt með hann ... af hverju? Jú, af því að hann seldist ekki nógu vel. Furðulegt, ekkert auglýstur og nánast hvergi til sölu ... hmmm.

 

Ég hef bent fjölda manns á Fasta og gefið flöskur af honum, fólk mjög hrifið en svo nennir það ekki að eltast við hann því hann fæst nánast hvergi ... Hilda systir var nýfarin að kaupa hann - og það hér á Akranesi þótt hún búi í Kópavogi.

 

 

MYND: Ég tók myndina af nöglunum á mér rétt áðan, afsakið naglalakks- og snyrtileysið (er nýskriðin upp úr kvillum) en þær vaxa mjög hratt og eru níðsterkar. Áður en ég fór að drekka sopa á dag af Fasta nagaði ég neglurnar upp í kviku. Ég var skömmuð í 50 ár fyrir taugaveiklun og svo var þetta bara vítamínskortur! (Ég borða ekki bláber.)

 

 

Mikið vona ég að þessi ákvörðun verði endurskoðuð og eitthvað verði gert til að koma þessum dásamlega drykk betur á framfæri. Það er örugglega ekkert auðvelt að koma vörum sínum inn í stóru búðirnar en hollusta er í tísku núna og svo innilega sjálfsagt að styðja íslenskt. Hæ, Nettó, hæ, Krónan? Hæ, Costco?

 

 

Ég veit alla vega um marga sem myndu kaupa safann ef aðgengi að honum væri betra.

 

(Neðsta myndin tengist færslunni ekki neitt)

 

Að partíinu ... í kvöld var líka sungið, það kom söngkona og með henni maður með gítar. Þau voru æði. Partígestir áttu að syngja með og ég áttaði mig á því að ég kann ENGA texta almennilega, hluta kannski af sumum viðlögum og búið. Ekki þessi þekktu dægurlög sem komu í kvöld „... því ég er kominn heim“-þarna jökulinn-logar-fótboltalagið. Kannski er heilinn í mér bara orðinn fullur.

Rammgöldróttar skáldkonur og skrökvað að eldgosavinum

Jörð skelfur víðar en á Íslandi og nú hótar eldfjall á La Palma á Kanaríeyjum að gjósa ... það sturlaða er að í alíslenskum krimma sem kom út í janúar á þessu ári má lesa í dramatískum lokakafla um eldgos sem verður nákvæmlega þarna haustið 2021 ... Þetta er bókin Mannavillt (Anna Ólafsdóttir Björnsson). Ef fer að gjósa eru komnar tvær svona líka rammgöldróttar skáldkonur, Anna vinkona og Sigríður Hagalín.

- - - - - 

Það er ömurlegt að fá fréttir af allri þessari myglu hér á landi? Núna er það fína splunkunýja Sorpuhúsið í Álfsnesi ... Getur verið að skortur á eftirliti, eftirlitsstofnunum sé að koma svona illilega í bakið á okkur? Efnisvalið skiptir auðvitað miklu, hverjum datt t.d. í hug að velja birkikrossvið í loftið í Eldborgarsal Hörpu (verkfræðingur hvíslaði því að mér) og einangra þennan raka við? Ég ólst upp við að hér á landi væru bestu og sterkustu hús heims sem ekkert fengi grandað ... besta heilbrigðiskerfið, hreinasta og fallegsta landið, tærasta vatnið ... Þetta með fallegasta landið ... ég trúði því algjörlega þar til ég heimsótti útlönd og fór að efast en eftir að hafa flett ógurlega fallegri ljósmyndabók um Ísland fyrir nokkrum árum, hef ég haldið mig við upphaflegu skoðunina. Annað held ég að sé minnimáttarkennd þótt mér finnist mont mjög eðlilegt og sjálfsagt, enda með ræturnar í Þingeyjarsýslu.

- - - - - 

Eins og ég hef sagt frá áður er ég er í litlum hópi á Facebook þar sem við spjöllum um eldgos, jarðskjálfta, jarðfræði og annað áhugavert. Ég hef aldrei neitt til málanna að leggja, er bara spennt og þakklát fyrir að fá að vera með en hinir í hópnum eru sumir með einhverja menntun á þessu sviði eða vita rosalega mikið um jarðlög, hegðun gosa í fornöld og svona ... Loks í gær fékk ég tækifæri til að sýna mátt minn og megin:

 

Hópur: Mikið vona ég að Sigríður Hagalín skrifi næst um eitthvað meinlaust.

Ég: Ég þekki hana, hún er gömul bekkjarsystir mín ...

Hópur: Ha? Bekkjarsystir þín?

Ég: Hún er auðvitað eitthvað örlítið yngri, þetta var í háskólanum, ég var vissulega langnæstelst í bekknum ef þið eruð að hugsa um það. (broskarl - en hugsi) 

Hópur: Ertu til í að biðja hana um að skrifa um eitthvað algjörlega hættulaust núna, það rætist nánast allt sem hún skrifar. 

Ég: Já, auðvitað, ég sé hana oft í viku. (lygaramerki)

Hópur: Flott, Gurrí, æðislegt. Svo gott að hafa þig í þessum hópi.

 

Af hverju sagði ég þetta? Hvernig get ég viðurkennt fyrir þessum elskum að ég hafi vissulega séð SH oft í viku ... en í sjónvarpinu, í fréttunum á RÚV, það eru eflaust hátt í 20 ár síðan við hittumst síðast.

 

Ég ákvað að ráðfæra mig við mömmu og hringdi í hana í morgun.  Það er oft gott, stundum veit ég þá nákvæmlega hvað ég á ekki að gera því ég er ekki enn vaxin upp úr mótþróaþrjóskuröskun unglingsáranna. Mamma var ekkert voðalega ánægð með mig: 

Mamma: Hvað hef ég oft bannað þér að monta þig af frægu vinunum þínum? Það er ótrúlega hallærislegt. 

Ég: Ja ... ég monta mig reyndar af öllum vinum mínum, þeir eru hver öðrum æðislegri. Mér fannst bara svo dásamlegt að verða allt í einu merkileg í flotta jarðskjálfta- og eldgosahópnum mínum að ég sleppti mér. Ég get líka ekkert gert að því þótt fræga fólkið hópist í kringum mig og elski mig. Hefur reyndar minnkað eftir að ég hætti í útvarpi og flutti á Skagann - úr 107 Reykjavík, húsi sem skömmu eftir það var látið tilheyra 101 Reykjavík. Takk kærlega, Dagur, takk kærlega. Ég meina, ég hef aldrei montað mig af því við þig, mamma, að hafa t.d. þekkt Jón L. Árnason skákmann en hann var sennilega annar frægi skákmaðurinn sem ég hitti í lífinu, það var í gegnum starf mitt á DV ... hugsa að hann þekkti mig ekki í sjón núna ... (Ég þorði ekki að segja henni frá fb-safni mynda af mér með fræga fólkinu ... ég og Sverrir Stormsker, ég og Gummi bróðir ...)  

Mamma: Ja, ég þekkti nú Friðrik Ólafsson og Auju ... og þegar ég vann á Kleppi hitti ég Balta og fleiri út af myndinni þarna Englar alheimsins ... Fótboltastjarnan Dagný Brynjars, er svo auðvitað barnabarn Höddu, tvíburasystur minnar, hún er komin í West Ham! Og sonur minn er svo náttúrlega leikarinn sem lék pabba hans Benjamíns dúfu í bíómyndinni ... og þegar hann lék á Akureyri um árið fékk hann frábæra dóma hjá Jóni Viðari. Jón Viðar er svo æðislegur. 

Ég: Alveg rétt. Og sammála. 

Mamma: Og hvað svo, ætlar þú virkilega að biðja rithöfund um að hætta að skrifa eitthvað spennandi, bara til að róa einhvern hóp?

Ég: Sko, Sigga myndi taka mér vel, hún er svo mikið yndi, en þetta er rétt hjá þér, ég get ekki farið fram á að hún hætti að skrifa bók um t.d. innrás geimvera á Ísland/heiminn, loftsteina, mannýga hákarla við Langasand ... þótt það myndi síðan gerast. Ég segi hópnum bara að Sigga hafi sagt ókei og lofað að skrifa um eitthvað sem gæti ekki gerst í alvörunni. 

Mamma: Er það ekki ávísun á að hið ómögulega gerist? En jú, gerðu það bara. Þú ferð nú ekki að trufla sjónvarpskonuna.

Ég: Nákvæmlega.

 

Nýlega sá ég á Facebook að maður nokkur var að skammast yfir því að Flokkur fólksins hefði líka hástaf í Fólksins, ég klökknaði nánast, þetta talaði sko til mín, og setti hjarta á færsluna hans. Hvatvísi hefur komið mér í koll.

Síminn minn hringdi og á meðan ég spjallaði setti ég örstutt komment, „Já, alveg sammála, furðulegt!“ Eitthvað slíkt.

Þegar stuttu símtalinu lauk ákvað ég að taka fjandans hjartað og setja bara venjulegt læk ... en þá var mögulega ofsahræddur maðurinn (vinur eða kunningi Halldórs fjanda, man ekki nafnið) búinn að eyða færslunni. Kannski búinn að eyða mér sem vini ...

 

 

Nú er sem sagt einhver maður þarna úti sem heldur að ég hangi ástreitin, mögulega drukkin á Facebook á kvöldin og hjartalæki færslur myndarlegra manna, meira að segja ósexí færslur sem tengjast stafsetningu.