Tvítugur stráksi, hnetufár og júróhneyksli

Amælistertan handa stráksaHáttvirtur stráksi af Himnaríki er tvítugur í dag. Húrra, húrra, húrra. Hann var vakinn í morgun af Möttu sinni, þar sem hann gisti um helgina, og fékk afmælissöng og -köku. Hingað heim var hann kominn um hálfátta í morgun og fékk þá gjöfina frá mér, gegnsæan hraðsuðuketil til að hita sér vatn í te í nýju íbúðinni. Aðeins mánuður eftir hér, svona um það bil. Elsku Maren okkar frá Akraneskaupstað er búin að koma og kveðja og rígfullorðinslífið alveg að taka við. Hann er sennilega tilbúnari en ég í þessar breytingar.

Í kvöld mætti ástkær vinafjölskylda í pasta-pasta ... ég gerði sko tvöfaldan tagliatelle-rétt með piparosti, frá Eldum rétt, og bjó einnig til lasagne (úr pakka, dúndurgott). Þetta vakti gífurlega lukku hjá genginu mínu, litlu snúllurnar sem kalla mig vonandi ömmu með tíð og tíma, mættu í flottu kjólunum úr Costco sem Hilda lét mig kaupa í stað páskaeggja (einmitt) og þeir smellpassa núna og örugglega alveg í ár til viðbótar.

 

 

Myndin er svakalega óskýr eitthvað - en takið eftir afbragðs góðum fókus á ljósakrónunni sem ég keypti fyrir ábyggilega 25 árum hjá Jónasi antíksala sem þá var í Austurstræti, nú kominn í Kópavog. Þarna má sjá frábæra vinafólkið mitt skömmu áður en við réðumst til atlögu við tertuna sem þau komu óvænt með.

 

Keli helgar sér klakavélÞað er alltaf verið að búa til einhvers konar staðalímyndir af okkur mannfólkinu og konur eiga til dæmis að geta multitaskað, gert marga hluti í einu, á meðan karlar geta í mesta lagi eitthvað eitt. Virkilega? Ég steingleymdi að gefa gestunum vatn með matnum, ætlaði aldeilis að hafa fína klaka út í úr flottu mikið notuðu klakavélinni sem lætur mig stundum vakna tvisvar á nóttu til að pissa, svo gráðug er ég í vatnið ... Það er ekkert annað en kraftaverk að ég hafi getað eldað tvo (svakalega einfalda) rétti á sama tíma og haft allt tilbúið um sexleytið.

Þau lofuðu að borða mjög vel en ég eldaði sennilega of mikið. Nóg til afgangs í hádegismat á morgun, og svo fer eitthvað í frystinn.

Þau mættu með flott súkkulaði handa stráksa í afmælisgjöf og súperfína AFMÆLISTERTU! Hann var alsæll með daginn og rúmlega það.

 

Myndin er af Kela þar sem hann var að enda við að helga sér klakavélina fyrr í kvöld.

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Mossad

 

Hvað gerðist eiginlega á laugardaginn? Af hverju sigraði ekki lagið sem kommúnista-RÚV með allt þetta góðafólksgengi hafði ákveðið að myndi sigra? Og hvers vegna sigraði lagið sem íhaldsfasistaliðið sem heldur RÚV í heljargreipum ákvað að myndi sigra?

Sko ...

- Mossad fékk Rússa til að brjótast inn í kosningaappið þannig að um hálf milljón atkvæða sem „óvinurinn“ átti að fá, endaði sem páskaegg handa kennara ákveðins menntaskóla við visst Laugarvatn. 

 

 

Ég horfði reyndar ekki á Söngvakeppnina í ár. Yfirleitt er slökkt á sjónvarpinu hvort sem er. Einhverra hluta vegna datt ég þó inn í breska bökunarþáttinn þar sem augnayndið hann Hollywood dæmir baksturshæfileika breskra áhugabakara. Enn eitt í lífinu sem ég er þakklát fyrir-hugsun kviknaði við áhorfið.

Já, ég er sérlega þakklát fyrir að vera ekki dómari í þessum þáttum, með mína góðu bragðlauka ... ég vissi ekki af öllum þessum hnetutegundum sem þarna var hægt að troða inn og skemma fínasta kex og kruðerí.

 

 

Er hnetufár kannski að aukast í heiminum? Horfði oft, nánast alltaf, á þessa keppni á meðan ég nennti að horfa á sjónvarp að einhverju ráði og man ekki eftir svona hrottalegri meðferð á deigi sem hefði getað endað sem eitthvað gómsætt. Eini bakarinn á Íslandi sem ég hef einlæga trú á er Siggi í Bernhöfts. Konudagskakan hans um árið var sú besta í manna minnum, og ... algjörlega hnetu-, möndlu-, döðlu- og rúsínulaus. Í þættinum komu kúrennur fram sem eitt hráefnið, var ekki búið að útrýma þeim?   


Ömmur sem hata og enn meira um tónlist

Mest seldu plöturnarGúglkunnátta mín er sérlega slæm, eins og alþjóð veit, og sérstaklega Hilda systir, eftir ferð okkar til Hafnar í Hornafirði og hún bað mig um að gúgla vegalengdina að næstu bensínstöð (17 klst. og 54 mín.). Ég er fljót að gefast upp ef ég finn ekki í hvelli. Mig langaði að vita hvaða plötur Íslandssögunnar væru vinsælastar og hefðu selst mest. Ég fékk upp fréttir á borð við: Mest selda platan árið 2022, ég var samt ekki að leita að því. Óþolinmæði er eflaust versti óvinur góðs leitara.

Á tímarit.is var listi frá 28. feb. 2006, sem sagt 18 ára gamall. Þar er Björk okkar Guðmundsdóttir efst, síðan Sykurmolarnir, þá Sigur Rós, Gus Gus, Quarashi, Emiliana Torrini, Mezzoforte, Bubbi, Stuðmenn og síðast Þú og ég.

Enginn Ásgeir Trausti kominn til sögunnar þá - til að löngu síðar heyrast í verslun í Orlando (2018, ég var þar) og Hafdís Huld ekki búin að gefa út vögguvísuplötuna sína sem hefur sprengt alla skala hjá Spotify - enda eru víst ársgömul þýsk börn á vissum leikskóla ytra farin að sofna við Dvel ég í draumahöll, af þeirri plötu (heimild: Istagram) eins og ótrúlega mörg íslensk börn. Besta lagið til að svæfa þau litlu.

 

Langsamlega mest seldu plöturnar í útlöndum - það var auðveldara að finna. Hér eru efstu fimm: 

1. Michael Jackson - Thriller (65,8 milljón seldar plötur)

2. Pink Floyd - Dark Side of the Moon (43,3)

3. Whitney Houston - The Bodyguard (41,1)

4. Varíus artists - Grease (38,1)

5. Led Zeppelin - Led Zeppelin IV (36,8)

 

Þessi listi (sjá líka myndina) er fjögurra ára gamall en það vekur furðu mína að sjá t.d. ekki Bítlana ofarlega þarna, Abbey Road (26,7 m) og ögn neðar, Sgt. Pepper´s (24,8 m). Kannski var bara svona færra fólk í heiminum í gamla daga ...

Að Celine Dion sé ofar en Nirvana er bara hneyksli og margt annað stórfurðulegt má finna á þessum Reddit-lista.

Ég vona innilega að gúglkunnátta mín sé bara svona slæm, það hlýtur að vera einhvers staðar listi yfir íslenskar plötur. Sennilega er Lifun ofarlega þar. Annars man ég eftir vinsældakosningu á Rás 2, sem er auðvitað annað en sölutölur, fljótlega eftir að Rásin byrjaði. Þá þótti Stairway to Heaven með Led Zeppelin flottasta lag í heimi. Þónokkuð mörgum árum síðar var önnur svona kosning og þá vann lagið Smells like Teen Spirit með Nirvana, sú kosning gæti hafa verið á MTV, svona ef ég fer að hugsa. Mér þætti gaman að vita hvaða lag myndi teljast besta lag allra tíma, nú í dag.   

 

Facebook

Mánaðarlega eldgosið á Reykjanesskaga var sumum fjöndum ofarlega í huga og þetta birtist hjá honum í gær, föstudag:

 

„Ætlið þið að taka þátt í gosinu á sunnudaginn?“ 

og þetta í dag ...

„Allir voru brjálaðir yfir því að það var ekkert naut í nautaloku Gæðakokka og nú eru allir að trompast yfir því að það sé mús í kartöflumúsinni hjá Pho Víetnam ... hvað viljið þið eiginlega?“

 

Besta fólkiðUngur rithöfundur skrifaði pistil um ömmur ... en ömmur eru það besta í heimi, eins og við vitum; safna fyrir barnaspítala og prjóna sokka á hermenn í Úkraínu á milli þess sem þær baka pönnukökur ofan í barnabörnin. Hann talaði um nokkrar ömmur sem elskuðu ömmugullin sín en vildu ekkert af Palestínufólki vita, alls ekki fá það til Íslands þótt það bjargaði lífi þess. Það hafa orðið ansi fjörugar umræður á Facebook um þetta. Sumar ömmur taka þetta alls ekki til sín, aðrar kvarta undan því að þær megi ekki tjá sig, þótt enginn hafi bannað þeim það.

 

Umræðan um suma (brúna) hælisleitendur minnir óneitanlega  á hatursorðræðuna gagnvart gyðingum fyrir um 90 árum, hversu ömurlegir og ómögulegir þeir væru, og auðvitað þyrfti Ísland að hugsa um sína þegna fyrst og fremst, því miður gætum við ekki tekið við þeim gyðingum sem sóttu um hæli hér - og allir vita hvernig fór. Ég held meira að segja að það sé bannað með lögum að heita Hitler, svo hataður er hann enn í dag vegna helfararinnar. Skiljanlega!

 

Barnabarnið og stráksiÉg er ekki amma, ég þarf að ræna barnabörnum ef ég á að eignast nokkur og eitt ömmugullið mitt (sjá mynd, sá lægri í loftinu) býr í næsta húsi og kíkti í heimsókn síðast í dag með mömmu sinni, sem færði mér disk af dásamlegum arabískum mat (ekki með hnetum, döðlum, möndlum eða rúsínum, sjúkk). Ég á nokkra góða vini frá Miðausturlöndum, bæði múslima og kristna (eða trúlausa, ég veit það ekki, við ræðum aldrei trúmál). Ég kannast ekkert við lýsingarnar á lötu liði sem þráir það eitt að komast á spenann hér, og þaðan af verra - vissulega er slíkt fólk samt til, og það hjá öllum þjóðum. Mín kynni eru af friðelskandi, harðduglegu fólki sem elskar Ísland, líka veðrið (sem ég skil reyndar mjög vel, hiti er viðbjóður). Sumir segja að þessi neikvæða umræða sé vegna stöðugs áróðurs Útvarps Sögu og sumra pólitíkusa (til að veiða þannig þenkjandi kjósendur) svo stundum fer jafnvel góðhjartaðasta fólk að trúa öllu illu um þessa útlendinga ... án þess nokkurn tímann að hafa kynnst eða þekkt nokkurn persónulega - bara heyrt eitthvað um þetta "voðalega fólk" frá öðrum. 

 

Myndin sýnir stráksa minn og „ömmugullið“ mitt eftir að sá síðarnefndi fékk að gista hjá ömmu Gurrí sl. haust. Hvorugur fæddur hér á landi. Hér sést líka í bíl sem er í eigu grannkonu frá Úkraínu, hún er hörkudugleg, hleypur í vinnuna (nema þegar rignir) sem er ekkert langt frá minni vinnu sem ég verð að taka strætó í, hún hefur boðist til að skutla mér í búð hvenær sem ég þarf, hún passar kisurnar mínar í sumar- og jólafríum og bakaði bollur á bolludaginn og færði mér nokkrar. Ekki svo mjög voðalegt fólk ...

 

SeríoslíVinkona í Svíþjóð furðar sig á fullyrðingum sumra Íslendinga um hælisleitendavandamálið í Svíþjóð, hún kannast ekkert við það. Annars varð okkur tveimur næstum því alvarlega sundurorða þegar við töluðum síðast saman. Ég sagði henni að ég ætlaði á tónleika með Skálmöld núna 1. nóvember í Hörpu. Hún er náskyld einum í Skálmöld en lýsti því samt yfir við mig að hún myndi frekar fara og sjá Geirmund Valtýsson, það yrðu tónleikar með honum nú í apríl, hana langaði svooo að koma til landsins. Hún sagðist ekki trúa því upp á mig að mig langaði ekki til að fara.

Ég reyndi varfærnislega að segja henni að kona (samt með skagfirsk gen) á borð við mig, sem veldi sér viljandi tónleika á borð við Metallicu, Rammstein og Töfraflautuna, færi sennilega frekar að sjá Skálmöld en Geirmund ... Ég held að hún hafi ekki trúað mér.

 

Mér finnst ekki ólíklegt að ónefnd systir mín færi með henni á Geirmund, frekar en með mér á Skálmöld, og mögulega líka einhverjar vinkonur (ekki margar).

 

Fátt held ég að geti toppað tónleikaupplifun vinkonu minnar sem sá Atom Heart Mother, frumflutning Pink Floyd, í Hyde Park árið 1970. Ég fæ óraunveruleikatilfinningu bara við tilhugsunina. Enn er mín skrítnasta upplifun sem tengist óraunveruleika sú að þegar ég var níu eða tíu ára datt flaska með mjólk í (til að drekka með nestinu mínu) af þriðju hæð í Brekkubæjarskóla niður á mölina á skólalóðinni og BROTNAÐI EKKI! Já, reynið bara að toppa það!       


Meint martröð í morgunsárið og meint veikindi Katrínar ...

Nemendur finna vörurAlgjört öngþveiti ríkti í skólastofunni í gær þegar ég tjáði nemendum að hlaupársdagur táknaði að konur gætu beðið sér manns og hann mætti ekki neita, nema greiða henni skaðabætur fyrir. Held að einhleypu konurnar hafi hugsað sitt en karlarnir urðu stressaðir. Ég, aðeins í þeirri viðleitni minni að kenna íslensku, bað einn um að giftast mér og svo brá við að þessi gáfupiltur (ég gæti verið móðir hans) kunni allt í einu enga íslensku. Brosti bara sætt og sagði: „Ég skil ekki.“ Ég var ekki einu sinni búin að kenna þeim að segja það.

Svo um leið og hann og hinir skildu að þetta væri eitthvað gamalt og í raun bara grín, kviknaði íslenskukunnáttan aftur af fullum krafti og léttirinn flæddi um allt. Núna í morgun hittumst við í elsku bókasafninu og spjölluðum heilmikið saman. Til er mjög sniðugt app sem heitir Bara tala - og þau hlóðu því niður í símana. Mjög snjallt til að æfa sig í íslenskunni. Eftir kaffitímann hófst svo martröðin, eða það sem ég hélt að væri martröð í þeirra augum. Ég leyfði þeim að vera tvö til þrjú saman í liði og rétti þeim nokkra handskrifaða miða. Og þótt ég hati dramatík fannst mér vel við hæfi að þau ímynduðu sér að ég lægi fárveik heima, þau væru bestu vinir mínir og myndu algjörlega bjarga mér með því að finna það sem mig vantaði í Krónunni, sem er nánast við hliðina á bókasafninu. Bara bókabúðin og Lindex á milli. Einn hryllingurinn sem ég flissaði subbulega mikið yfir í gærkvöldi þegar ég skrifaði innkaupalistann var: Súputeningur - grænmetis. Einu vísbendingarnar með vörunum voru: Kalt og Ekki kalt. Sem þýddi t.d. að kaffið (Espresso Roma, baunir) var merkt EKKI KALT. En 1 lítri laktósafrí nýmjólk með D-vítamíni var merkt KALT. Einu mistökin, ef mistök mætti kalla, var þar sem ég skrifaði 1 stk. avókadó. Nemendur komu með lífrænt ræktað, 2 í poka, svo lítil samt að þau voru svipuð og eitt venjulegt. Þau fengu öll tíu og A plús. Og innkaupin mín hafa sjaldan gengið jafnhratt og vel ... nema ég var ein um að bera þetta heim, hafði bætt við t.d. súrmjólk og tilbúnum rétti, girnilegri kjúklingasúpu ... með kókos- og karrí-eitthvað, en stráksi fer nefnilega til stuðningsfjölskyldu sinnar í allra síðasta sinn núna um helgina (og ég nenni ekki að elda fyrir mig eina) og næst þegar ég sé hann verður hann orðinn tvítugur!

Skóla lauk því allt of snemma, svo ég þarf lævíslega að ræna af þeim einni mínútu af kaffitímanum í tvær vikur. En vá, þau geta svo miklu meira en ég bjóst við. Fljótlega þarf ég svo að sýna þeim páskaeggjaúrvalið - og segja að það sé skylda að gefa börnunum sínum (og auðvitað sjálfum sér) páskaegg. Ég tjáði þeim að ég hefði alltaf fengið slíkt í morgunmat á páskadag og fékk ekki nokkra samúð, þetta þótti hinn besti morgunmatur. Hvenær glataði ég gleðinni ... og lyst æskunnar á súkkulaði í morgunverð?

 

MYND: Yndin bestu frá Sýrlandi og Palestínu voru ekki lengi að finna kaffirjóma, suðusúkkulaði og kaffipakka. Þær leyfðu að sjálfsögðu myndbirtinguna.  

 

Ég bætti líka orkudrykkjum við, 2 hvítum Monsterum, í þeirri viðleitni að orkan aukist eitthvað sem er ekki vanþörf á. Ég hef rétt haft kraft til að vinna á morgnana, svo er ég bara slappur eymingi. Verkefni sem ég átti helst að skila í dag frestast til mánudags, sem mér bauðst og þáði, svo ég get gert himnaríki ögn fínna í dag og brotið saman smávegis þvottafjall og gengið frá svo helgin geti farið í eintóma vinnu og ekkert nema vinnu. Ég er svo mikill vinnualki að mér finnst bara sjálfsagt að vinna um helgar. Ekki nenni ég að horfa á sjónvarp (sniðgeng Júró) nema þá elskuna hann GMB á föstudögum, hef samt misst af tveimur síðustu þáttum, einhverra hluta vegna.

 

Ég get ekki notað íslensku sjónvarpsfréttirnar til að sýna nemendum hvað gengur á í heiminum, það er örugglega of erfitt fyrir þá sem flúðu stríð eða helför. Eins og við (sem vorum ekki einu sinni fædd) skömmuðumst okkar fyrir hönd Íslands, fyrir að hafa úthýst gyðingum bara til að Hitler gæti myrt þá, og þjóðir heims sögðu í kór: Aldrei aftur, aldrei aftur. Einmitt. Sagan mun ekki gleyma.

Ef ég væri að læra tungumál ríkis sem ég hefði þurft að flýja til, vegna t.d. náttúruhamfara, myndi ég eflaust skæla ef ég þyrfti að horfa upp á brennandi Ísland í þarlendum fréttatíma, til að læra nýja tungumálið. Ég sýni mínu fólki veður.is, vefmyndavélar frá komandi gosstöðvum, íslenska tónlist á YouTube, verst samt hvað ég er hugmyndasnauð og spila eiginlega bara Bríeti, Palla, Bubba ... þigg með þökkum tillögur að tónlist, og jafnvel sjónvarpsefni á RÚV.is eða YouTube (sem inniheldur ekki eitthvað vandræðalegt). Jú, Kaleo líka, en þau eru of ung til að muna eftir Björk og sum ekki með nógu stórkostlegan tónlistarsmekk til að meika Skálmöld (nema þá helst Úkraínukarlar). Ekki sem sagt nóg að kenna þeim bara tungumálið - það er svo margt annað sem er gott að kunna. Hvar antíkmarkaðurinn er, frískápurinn (mæli líka með að gefa fuglunum afganga niðri við sjó) og fleira og fleira. Reyni að hugsa: Hvað myndi ég vilja vita ef ég byggi hálfmállaus í nýju landi? Akraneskaupstaður stendur sig rosalega vel varðandi aðstoð og utanumhald til þeirra sem þurfa en ... hér hittist t.d. hópur í matarklúbbi Rauða krossins, einu sinni í mánuði, þar er eldað og spjallað og kynnst og borðað og hlegið.  

 

Katrín MiddletonÁ Facebook o.fl.

Alþjóðlegur dagur hróss er í dag - svo hrósum hvert öðru í drasl, eins og ein fb-vinkonan orðar það.

 

Á Instagram er skemmtileg íslensk síða fyrir aðdáendur kóngafólks, Royalicelander, sem flytur fréttir af fólkinu með bláa blóðið. Mér fannst ótrúlega fyndið að lesa í gær um áhyggjur fólks af Katrínu hans Vilhjálms, en hún fór í leyndardómsfullan uppskurð (ég giska á legnám) fyrir mánuði og hirðin tilkynnti að kæmi aftur í sviðsljósið eftir páska (það tekur einmitt tvo mánuði að jafna sig eftir legnám). Þar sem hún hefur ekkert sést opinberlega fór orðrómur af stað - ýmsar sögur og hér eru þær helstu: 

- Hún er í dái.

- Vilhjálmur drap hana. 

- Hún fór í rasslyftingu. 

- Henni er haldið í kjallara hallararinnar af því að hún vill skilnað en höllin leyfir það ekki.

- Hún er horfin og höllin veit ekki einu sinni hvar hún er. 

-Hún er dáin. 

- Hún gaf Karli tengdaföður sínum nýra og er að jafna sig (skv. þessu er Karl með krabbamein í nýra og þurfti nýtt).

- Hún er að safna í topp. 

- Hún rakaði af sér hárið. 

- Hún fór í lýtaaðgerð.  


Tónlistaráföll og bestu hrísgrjónin ...

Wu-TangTónlistarveitan mín, YouTube-veitan, er farin að lauma inn lögum á listanum Ýmis lög, eins og aðallistinn minn heitir. Ég hvarf af Spotify til að styðja Neil Young sem tók allt sitt þaðan þar sem Spotify vildi halda kvenhatandi samsæriskenningahlaðvarpara hjá sér - en viðurkenni að stráksi tók yfir þá veitu, við kunnum ekki að stofna nýtt eitthvað slíkt fyrir hann. Þegar Spotify gefur út árlegan lista yfir mest hlustað hjá "mér" kem ég algjörlega af fjöllum. Þekki hvorki haus né sporð af þessari músík hans. Það er nú aldeilis annað en í denn ... ég man eftir símtali í sveitina til sonar míns sumarið 1995. Ég hafði pantað geggjað óskalag, rapplag, splunkunýtt með Wu-Tang Clan, hjá samstarfsmönnum mínum á X-inu - ég vann á neðri hæðinni, á Aðalstöðinni og þeim þótti mjög fyndið þegar næstum 37 ára gamalmennið (ég) hélt upp á músíkina þeirra. Svo hringdi ég í sveitina til Einars og leyfði honum að hlusta á þetta geggjaða lag í gegnum símann. Hann varð mjög hrifinn og hlustaði mikið á hljómsveitina næstu árin. Smekkur okkar var nokkuð svipaður en ég náði samt aldrei Gun´s Roses, hafði of flotta forvera (Zeppelin og Purple) til samanburðar og tók Fugees heldur ekki í sátt fyrr en frekar nýlega, kallaði þau alltaf Fokkís, til að stríða honum ... Svo bara allt í einu fannst mér Killing me softly með þeim ferlega flott, en ég fyllist angist og depurð ef ég heyri það í flutningi Robertu Flack. Furðulegt en satt. Skil ekkert í þolinmæði sonar míns, ég hefði ekki verið sátt ef mamma hefði hringt í mig í sveitina og spilað Child in Time í sveitasímann og verið ofsahrifin ... Það var reyndar allt syni mínum að þakka að ég vaknaði af tónlistardásvefninum mikla þetta sama ár, 1995, þegar MTV bættist við líf okkar og allt breyttist. Þvílíkar perlur þarna á tíunda áratugnum og skelfileg tilhugsun ef ég hefði misst af þeim.

 

David-GilmourEkki nóg með að veitan mín bæti lævíslega við ýmsum lögum sem eiga að falla mér í geð en gerir ekki því þetta er kannski "lag" af plötu sem á að vera samfelld, Thick as a brick, Selling England by the pound ... osfrv. Bara alls konar. Aðaltónlistarsjokkið kom í dag þegar ég las að David Gilmour, gítarleikari og söngvari í Pink Floyd, hefði sagt að sísta plata sveitarinnar væri ATOM HEART MOTHER!!! Ég hefði skilið The Wall (sem er samt meistaraverk) en ekki AHM. Þetta hlýtur að vera gervigreindin að fokka í mér. Hann á að hafa sagt að platan væri sundurlaus og hljómsveitin ekki búin að finna rétta tóninn, eitthvað slíkt. Mig grunar að ég eigi svarna óvini sem falsa tónlistarfréttir til að koma virðulegum síðmiðaldra konum úr jafnvægi, eða kannski er David farið að förlast. Smáséns á gúrkutíð samt.

 

Barbra CartlandÍ gær fékk ég góðan gest, konu sem ég tók á móti með þvílíkum kræsingum að ég fékk sykursjokk bara við að raða fínheitunum á þriggja hæða bakkann. Haldið að hún þekki ekki konu eins rokkarans í Skálmöld! Og fannst það ekkert svakalega merkilegt, ég held að hún hafi bara verið að reyna að fela montið. Ég reyndi að róa ruglið ögn niður með því að segjast hafa séð Valgeir Guðjóns (úr Stuðmönnum) í Washington DC rétt fyrir aldamót. Og til að bæta um betur sagðist ég hafa verið í sama afmæli og bassaleikarinn í King Crimson - og það á Íslandi. Og að ein vinkona mín hefði orðið að sleppa því að fara í partí með Mick Jagger í New York, vegna tannpínu! Við þetta bilaðist gesturinn og sagðist eiga vinkonu sem skrifaði glæpasögur og í einni bókinni kannaðist hún við lýsingu á sjálfri sér! Ég hnussaði, það þýddi ekkert að skipta um listgrein, ég þekkti líka skáld. Á meðan ég hugsaði örhratt um svar við þessari ósvífni sagðist ég hafa nánast hitt sjálfa Agöthu Christie, hefði alla vega verið í London 1976, sama ár og Agatha dó - og svo mundi ég allt í einu að ég þekkti manneskju (íslenska) sem tók viðtal við sjálfa Börbru Cartland sem skrifaði svo margar bækur að ef ef ein væri þýdd og gefin út á Íslandi á ári, myndi barnabarnabörnum okkar margra ekki endast aldur til að sjá fyrir endann á útkomu þeirra. Gestur minn hló hæðnislega og sagði þetta sannarlega ekki merkilegt sem sló mig svo ofboðslega út af laginu að ég gleymdi að segja henni að ég hefði tekið viðtal við sjálfa Margit Sandemo - og að ég keypti eingöngu appelsínusafa frá Sól eftir það viðtal. Konan fær aldrei að vita hvers vegna af því að hún hvarf hlæjandi á braut, hélt fyrir eyrun og sagði aftur og aftur: „Ég er ekki að hlusta“ ... og hélt ranglega að hún hefði sigrað mig, eins og þetta hefði verið einhver keppni! 

 

Svo gottttttHádegismaturinn í dag var palestínskur. Ég hafði aulað út úr mér í skólanum að mér fyndist arabískur matur góður (mínus hnetur og döðlur). Einn nemandinn mætti óvænt með smávegis smakk handa mér og almáttugur hvað þetta var gott ... þegar ég var búin að tína rúsínurnar úr hrísgrjónunum. Mögulega bestu hrísgrjón sem ég hef smakkað. Kjúklingurinn alveg rosalega góður líka. Ég hef reynt að elda arabískan mat og tekist skítsæmilega, á einhvers staðar matreiðslubók frá Rauða krossinum á Akranesi sem safnaði saman flottum uppskriftum víða að. 

 

Á Facebook

Á síðunni Gamaldags matur (masókistasíðunni minni) mátti finna áhugaverða könnun. Uppáhaldssúpan ykkar, og svo átti maður að kjósa eina súpu. Þarna var blómkáls-, síðan sveppa-, þá aspas- og kjötsúpa, svo mexíkó-, humar-, lauk-, fiskisúpa, tómat- ... og fleira slíkt. Ég kaus sveppasúpu, vel og rétt krydduð er hún ansi hreint góð og fékk líka góða kosningu, hélt að hún hefði sigrað ... eða þar til ég sá að íslensk kjötsúpa var langsamlega vinsælust! Svo mundi ég á hvaða síðu ég var. Dæs. En Halla frænka gerir reyndar svo góða kjötsúpu að ég held að ég tæki hana fram yfir flest, en könnunin minntist svo sem ekkert á frænku mína ...    


Óvænt kaupæði og rokkað til yfirliðs

EngjaAfsökunum mínum fækkar óhjákvæmilega eftir að stráksi flytur að heiman ... hann verður tvítugur eftir hálfan mánuð, allamalla! Nú get ég ekki lengur sagt við Einarsbúð þegar ég panta: „Fjögur stykki af engjaþykkni með nóakroppi, hann er alveg vitlaus í þetta drengurinn ...“ sem verður í senn megrandi og stórlega svekkjandi. Þess ber að geta að hann fær alltaf helminginn, stundum rúmlega það. Á minni stöðum, þar sem margir þekkja marga, gerir fólk líka sjálfkrafa ráð fyrir að engjaþykknið góða sé ætlað krökkum eða unglingum ... ekki virðulegum konum á mínum aldri, RF, rúmlega fimmtugum, eins og ég mun kalla það út lífið. Aðeins í afmælinu mínu verður hulunni svipt af réttum aldri, á afmælistertunni, svo það er eins gott að mæta. Ef einhver birtist síðan mynd af tertunni á samfélagsmiðlum get ég alltaf kennt gervigreindinni um, þetta er þaulhugsað hjá mér.

 

Skrapp í bæinn í gær, aðallega til að sækja kattamat (fokdýrt sjúkrafæði fyrir Kela sem hinir njóta góðs af, eins gott að vera í þremur störfum). Við skruppum í Costco og í fyrsta sinn á ævinni var nokkuð margt í körfunni minni, iðulega er bara sítrónukaka (sandkaka með sítrónubragði) en hún var ekki til, eins og kanadíski starfsmaðurinn sagði mér frá. „Aha, Kanada,“ sagði ég greindarlega. „Þar fékk ég eitt besta kaffi lífs míns. Í Vancouver, The Bean of the World, eitthvað slíkt heitir kaffihúsið,“ bætti ég við. Maðurinn drekkur greinilega bara vont kaffi eða ekkert því hann varð tómlegur á svip, enda frá Toronto svo sem. Sennilega algjör viðbjóður kaffið þar.

 

Costco-Iceland-1024x684Ljúfur Palestínumaður hjálpaði svo til við afgreiðslu á kassanum, flýtti fyrir sem munaði mikið um, það minnti talsvert á fyrstu daga og vikur eftir að verslunin opnaði.

„Þetta er sniðugt,“ sagði Hilda og átti við súkkulaðisleikjóa í páskastíl, „til að gefa litlu skvísunum þínum“ (dætrum vinar míns sem eiga nú ótrúlega flott föt og dót eftir að Skagamenn og Borgnesingar opnuðu hjörtun og fata- og dótakassa).

„Ég er nú frekar að hugsa um að gefa þeim páskaegg,“ játaði ég, „ekki svona pínkupons-eitthvað, varla drög að páskaeggi.“ Eftir smástund kom Hilda hlaupandi með ótrúlega flotta stelpukjóla, algjöra sparikjóla: „Þessi kostar svipað og meðalstórt páskaegg,“ sagði hún og veifaði öðrum þeirra með svo miklum sannfæringarkrafti að ég setti þá báða samstundis í körfuna. (Sjálfsagt liður í: Svona reddar maður sér barnabörnum). Fínustu jólakjólar, hugsaði ég samt lymskulega, þarf ekki að gefa þeim þá strax, svo þær fá sín páskaegg samt, múahaha, Hilda fær aldrei að vita af því.

 

Klakavél lítilVið fórum líka í Elkó og þar keypti ég afmælisgjöf fyrir stráksa, draumagjöf sem nýtist vel í litlu stúdíóíbúðinni sem hann flytur í innan tíðar. Eitthvað sem hann hefur langað ofboðslega mikið í og nýtist honum vel við tedrykkjuna ... segi ekki meira. Hugsa sér að alast upp, well, síðustu sjö árin, á miklu menningarkaffiheimili, þar sem aðeins gott kaffi er drukkið. Vissulega smávegis plebbaheit þar sem vel brennt kaffi er í mesta uppáhaldinu og sýrnin eigi mjög vinsæl ... og ákveða svo bara að verða tedrykkjumaður! Það eru varla til þær tetegundir sem hann hefur ekki prófað. Svo vill hann hafa teið sitt bleksterkt! Jæks. En ég ætla svo sem ekki að fleygja stórgrýti úr gróðurhúsi ... (Ath. myndin er af klakavél og tengist textanum ögn neðar.)

 

Skottið á bílnum hennar Hildu var orðið fullt, og það fyrir utan Uriany-kattamatinn 2 x 3,5 kg, og 2 x 12 af blautmat. Ávallt mikið magn í einu til að þurfa ekki að fara of oft - víðsjárverð veður á Kjalarnesi og aukin hætta á eldgosum þarna fyrir sunnan ... bara við hliðina á Reykjavík, miðað við útsýnið sem ég hef frá Akranesi. Hvernig átti að koma þessu öllu fyrir í farangursrými leiðar 57 sem átti að fara frá Mjódd kl. 20? Eða fara nokkrar ferðir frá stoppistöð á Garðabraut til himnaríkis. Já, ég keypti líka litla klakavél (sjá mynd) nokkuð sem ég hef lengi þráð en ekki nennt að fá í eldhúsið mitt vegna stærðarinnar, þessar gömlu eru hálfgerð skrímsli. Ég er frekar lítið fyrir "görótta" drykki og hrifnust af kaffi og vatni. Klakavél var vissulega það sem mig vantaði ekki, en verður samt mikið notuð.

„Jæja, Davíð frændi, nú neyðist ég til að syngja* fyrir þig - ef þú skutlar okkur stráksa ekki heim í kvöld.“ (*hótunin var mun hroðalegri en ég þori að skrifa hér - nenni ekki í lokaða búsetuúrræðið á Hólmsheiði). Sagði þetta í einrúmi við frænda eftir matarboðið góða í gærkvöldi ...  

„En elsku fjanda mín, auðvitað skutla ég ykkur heim.“ Og svo spilaði hann á leiðinni (til að halda mér rólegri?) Pixies, Muse, Queens of the Stone Age og "nýja" í mínum eyrum, rokkhljómsveit sem heitir Tool, og er æðisleg. Við spiluðum mjög hátt, eins og vera ber, mér tókst nokkrum sinnum samt að spyrja stráksa aftur í: „Hvernig finnst þér þessi tónlist?“ Ég varð sífellt órólegri þegar hann svaraði ekki. Kannski vorum við búin að rokka hann meðvitundarlausan, hann virtist samt horfa ósköp sæll út um gluggann, út í myrkrið. Skömmu eftir að við komum á Skagann og ókum sem leið lá að Himnaríki, sá ég með aðstoð götuljósanna að hann var með heyrnartól í eyrunum ... Þá vissi ég loks hvað það þýddi að kasta perlum fyrir svín. Sá skal samt fá að hlusta á Tool hérna heima. Ég má engan tíma missa varðandi tónlistaruppeldið. Ég þarf þó fyrst að klára að hlusta á Jóhannesarpassíuna, á bara 57 mínútur eftir af þeirri dýrð og dásemd. Þegar ég kemst ekki á tónleika sem mig langar samt á (í dag í Langholtskirkju) geri ég þetta, finn góða útgáfu á YouTube-veitunni og hlusta ...  svo finnur veitan áframhaldandi svipaða tónlist út í hið óendanlega. Þannig kynntist ég til dæmis nýjasta uppáhaldslaginu mínu (Me and the devil, með Soap&Skin frá Austurríki).   


Himneskur saltdreifari og konudagskökuvangaveltur

SaltdreifariManneskjan sem fann upp á því að blanda saman 600 mg af íbúfeni og 1000 mg af panodili fær heiðursorðu og doktorsgráðu himnaríkis fyrir að halda mér vinnufærri. Blessað bakið hótar leiðindum en samt ekki brjósklosi eins og um árið þegar ég þurfti að taka helling af ógeðs-parkódíni-forte í hálft ár, eða þar til kvikindið ákvað að segja þetta gott. Ég er orðin svo vön hóglífi. Að færa mig rétt aðeins á milli sæta, liggur við, að þetta hopp og skopp vekur upp einhverja þursa, mögulega þursabitsaðkenningu.

Hef fengið far með bíl nokkra morgna (strætó nr. 2 gekk ekki föstudag og mánudag, vetrarfrí í skólum) en það þarf að undirbúa sitt af hverju á morgnana fyrir kennslu svo ég afþakkaði far í morgun (8.50 við himnaríki, kennsla hefst 9, hræðilega tæpt) og tók strætó rétt fyrir átta. Hálkan var algjört ógeð, glæra, en með því að ganga á grasinu þar sem það var hægt komst ég ósködduð út á stoppistöð. Meira að segja frá stoppistöðinni við síðasta húsið í bænum og að þriðja síðasta húsinu í bænum, talsvert af grasi. Bílastæðið fyrir framan vinnustaðinn minn var mest ógnvekjandi og ég var í alvöru að hugsa um að skríða þessa metra, samt í fínu buxunum sem ég keypti í Glasgow.

Haldið ekki að það hafi komið saltdreifari eins og af himnum ofan ... ég var svo hlessa að ég náði ekki að senda ökumanninum fingurkoss, hann var svo snöggur, en ég gat gengið með mínum vanalega yndisþokka yfir planið eins og væri hásumar. Ef þetta er ekki heppni veit ég ekki hvað. Takk, elsku saltari frá Akraneskaupstað í kringum kl. 8.15 í morgun hjá húsinu sem hýsir Símenntun, Landmælingar, Vinnumálastofun, Hver endurhæfingu og niðri: Fótaaðgerðastofu Erlu, nýja hágreiðslustofu og Fjöliðjuna, þar sem stráksi vinnur á sumrin - og mögulega fleiri fyrirtæki. Þetta virðist ekkert rosalega stórt hús en er það samt innan frá. Svona eins og samkomustaðurinn í Með allt á hreinu.

- - - - - - - - - - 

KonudagskakaÁ Facebook:

Ykkar einlæg 20. febrúar 2016 ... fyrir átta árum:

„Konudagurinn langi er á morgun. Og konudagskakan er með hnetusmjöri. Ef ég væri ekki svona þroskuð myndi ég fyllast beiskju og hatri.“

Kommentin gerðu ekkert annað en að hugga mig

- Láttu það eftir þér að taka beiskukast á þetta.

- Vá, ég tæki brjálæðiskast.

Konudagurinn á sunnudaginn og ég bíð spennt eftir að vita hvaða hnetutegund verður í konudagskökunni, kannski núggat, jarðhnetumauk, heslihnetufrómas? Ég er samt þakklát fyrir þetta, sparar mér bæði fé og aukakíló.

- - - - - - - - - - - - -

Inga Sæland 2022: „Við skulum ekki bara opna huga okkar og hjarta, við skulum ekki bara senda hvatningu og allt sem við getum til Úkraínu, við skulum líka opna heimili okkar ef þeir þurfa á því að halda ...“ og

„... við eigum alltaf meira en nóg fyrir þá sem þurfa á okkur að halda.“ 

Inga Sæland 2024: „Ég vil stöðva allt flæði hælisleitenda til landsins og það fyrir löngu síðan. Ísland er uppselt fyrir hælisleitendum, það er ekkert flóknara.“

 

InstagramSé oft, sennilega frekar á Instagram en Fb, hóp fólks (6 manns) sem stendur grafalvarlegt og á að syngja einsöng hvert um sig, t.d. byrjunina á næturdrottningunni úr Töfraflautunni.

Við heyrum fyrst óperusöngkonu syngja hlutann. Sama hversu hinir eru falskir og fyndnir þá má ekki hlæja. Gæti aldrei haldið mér alvarlegri, ekki fólkið heldur, eins og sjá má.

- - - - - - 

Tveir endurskoðendur leituðu lengi en án árangurs í kirkjugarðinum að legsteini vinar þeirra sem einnig hafði verið endurskoðandi. Á heimleiðinni segir annar við hinn: „Getur verið að hann hafi sett hann á nafn konunnar?“

- - - - - - - - - 

„Það er ég viss um að þessir margumræddu innviðir eru nú parket heima hjá einhverjum innvígðum.“ 


Vettvangsrannsóknir, leynistrætó og óvænt uppgötvun

Jólatréð í bókasafninuFöstudagur: Kennslan fór fram í bókasafninu - kaffispjall og síðan skroppið í búðir, eins konar vettvangsrannsóknir. Ferlega skemmtilegur og góður hópur. Við fórum í bókabúðina, Krónuna og Omnis. Fínasta gjafavara og fullt af bókum (útsala í Pennanum) og í Krónunni sýndi ég þeim frosin svið, of kors, og mælti hástöfum með harðfiski með smjöri, við ættum eflaust besta smjör í heimi, þó víðar væri leitað. Þau höfðu öll smakkað skyr og fannst það betra en jógúrt, auðvitað. Omnis var síðast, og selur ryksugur, potta, pönnur og síma, svo fátt sé talið ... en við höfðum ekki tíma í fleiri búðir.

 

Mynd: Úr bókasafninu þegar Dúlluhópurinn hafði lokið við að hekla þetta flotta jólatré (án mín samt) eitt árið. Hópurinn af námskeiðinu sat nákvæmlega þar sem dúllurnar á myndinni eru. Ó, hvað ég sakna grímanna (djók). 

 

Foreldrarnir í hópnum fengu blik í augun þegar þeir komust að því að föndurstund með meiru fyrir börn fer fram í bókasafninu frá kl. 11-15 alla laugardaga. Þegar ég hef verið spurð að því hvað sé hægt að gera fyrir og með börnum á Akranesi verð ég kjaftstopp. Veit að það er eitthvað en ekki hvað. Nú veit ég alla vega af þessu á bókasafninu. Svo er ég nokkuð dugleg að segja fólki frá leið 2, innanbæjarstrætó sem ekur sirka fimm hringi á dag, tvo á morgnana, einn í hádeginu og tvo seinnipartinn - nema þegar er skólafrí. Mér hefur ekki verið trúað ...

„Þú ert að tala um Frístundastrætó, er það ekki?“ (sem er þriðji litli sæti blái rafmagnsvagninn á rúntinum)

„Nei,“ svaraði ég illskulega ... og lenti næstum í slag við Þóru Betu um daginn, við vorum staddar í leið 1, hún heldur enn að ég sjái tvöfalt. Ég næ nú samt leið 2 rétt fyrir kl. átta á morgnana, hinum megin á Garðabraut, með stefnu í vestur. Hann ekur Garðabraut, Skagabrautina, Suðurgötu, alveg niður eftir hjá HB og gamla hótelinu, svo Vesturgötuna út á enda og enn lengra, ég stekk út við Bónushúsið, síðasta húsið í bænum áður en sveitin byrjar (pósthúsið er næstsíðasta húsið og vinnustaður minn þriðja síðasta hús fyrir sveit) og eftir það veit ég ekkert hvert hann fer. Æðislegt að hafa hann - en væri auðvitað betra ef fleiri vissu af honum til að koma í veg fyrir slagsmál. Við höngum á Facebook, ekki akranes.is sko. En takk samt fyrir leið 2, ef hann væri ekki hefði ég ekki treyst mér í þetta. Hálka, löng leið, skaflar, drekar, myrkur = fótbrot. Leið 1 ekur öðruvísi hring á morgnana, fer ekki hjá Bónushúsinu fyrr en undir hádegi sem passar mér vel eftir kennslu. 

 

Dásamlegir vinir (þau sem gerðu Valentínusardaginn þess virði að leggjast ekki í öskustóna) buðu okkur stráksa í síðbúinn hádegismat í gær, framandi og spennandi mat. Hann var svakalega góður en í raun veit ég ekkert hvað þetta var. Hélt að þetta væri þykk spínatsúpa (með sítrónusalsa, hrísgrjónum og brauði) ... en þetta var ekki spínat. Afskaplega bragðgott. Þau eiga boð hjá mér um næstu helgi, ætla að vera með ítalskt ... pasta, pasta. Þau elska hakk og spagettí, alla vega börnin, sem gerir mér lífið ótrúlega mikið auðveldara. Held reyndar að þau borði allt - sem er annað en ég. Það er stundum flókið að borða ekki hnetur, möndlur, döðlur og rúsínur. Hnetuofnæmi ... og matvendni - lífið þó allt of stutt til að borða vondan mat, drekka vont kaffi með vondu fólki ... og allt það. Sem minnir mig á að í gær kom einmitt kaffið sem ég pantaði frá Kaffistofunni, geri ráð fyrir að ná að smakka það á morgun, í baunavélinni vissulega, ekki fínustu græjum, en hún er ágæt, að verða sjö ára og það kemur fínt kaffi úr henni. Ilmurinn af Bóndakaffinu, sem það heitir, er ómótstæðilegur. Stráksi að heiman um helgina og ég nota tímann til að vinna og vinna og vinna. Átti ekki að verða svo rólegt hjá fólki þegar árin færðust yfir? Kannski valkvætt.

Verst hvað það gerir mig syfjaða að sitja fyrir framan tölvu allan daginn og stara á texta, sama hversu góður og spennandi hann er, svo ég reyni að standa upp annað slagið, elda mat, brjóta saman þvott eða annað æðislegt ... já, og talandi meira um kaffi: Kaffitár hættir með eitt kaffihúsið nú í lok mánaðar, þetta uppi á Höfða. Ég reyndi að fara þangað í hvert skipti sem ég kom í bæinn (eftir að Nýbýlavegurinn hætti) og mun sakna góða kaffisins og dásamlega starfsfólksins þar. 

 

Chagall The Trimph of Music 1966Laugardagur: Sofið nokkuð lengi. Síðan vinna, vinna, vinna ... pasta frá Eldum rétt eldað um miðjan dag, enda pakkinn á síðasta séns og gat ekki beðið lengur. Skemmtilegt símtal frá hressri Skagakonu sem var eitt sinn í viðtali hjá mér í Vikunni. Hún gladdist ógurlega þegar hún vissi, sá á blogginu, að ég dáði Skálmöld en sagði að ég væri nú hálfgerður unglingur miðað við hana sem væri að verða 77 ára og gjörsamlega dýrkaði þá. Ekki síst plötuna Skálmöld og Sinfó, eins og ég. Í næstu bæjarferð ætlaði hún í Tólf tóna og kaupa nýju plötuna, þá sem kom út í fyrra.

 

Chagall-myndin heitir The Triumph of Music.

 

Svo uppgötvaði ég dásamlega hljómsveit. Soap&Skin heitir hún, sýnist mér, er frá Austurríki og alveg svakalega flott. Enda tugir milljóna hlustana á lagið sem náði mér, Me and the Devil. Furðuleg tilviljun ... uppáhaldslagið mitt með Skálmöld heitir Hel! Bíddu, bíddu. Er YouTube bara í því að bera út ófagnaðarerindið? Og ég sem bý í himnaríki!!!

 

Ég hafði verið að hlusta á alveg hreint undaðslega tónlist eftir Kjartan Sveinsson (sem elsku Kamilla mín, danska,  dásamlega, sagði mér frá), Der klang der offenbarung des göttlichen, Teil 4, leyfði síðan YouTube-veitunni að velja fyrir mig næstu lög, eins og hún býðst vanalega til. Eitthvað sem hún heldur að höfði til mín. Og þá kom þetta lag, Me and the Devil. Síðan hef ég hlustað á fleiri lög með Soap og Skin og finnst þetta hin fínasta músík. Svona akkúrat uppgötvaði ég Skálmöld. Hvet ykkur til að hlusta líka á Kjartan Sveinsson. Teil 4 (4. hluti) finnst mér flottastur, enda er þar sérlega fallegur kórsöngurinn, en allt verkið svo sem mjög flott.

Ég finn reglulega eitthvað sem ég hefði ekki viljað missa af - en munaði litlu - sem er algjör heppni. Hverjar eru líkurnar á því að uppgötva svona flotta austurríska hljómsveit þegar ég var nú bara að hlusta á lögin við vinnuna og hélt ég væri mögulega búin að uppgötva allt sem væri þess virði að uppgötva? Grín!

 

Einn af allra fyrstu eiginmönnum mínum á afmæli í dag. Sá fyrsti þeirra ef mér skjátlast ekki, og sá sem kenndi mér að þegar maður eldar, þarf maður ekki að setja allt í rúst í eldhúsinu ... Þegar ég eldaði í dag og sýndi algjöra snyrtimennsku varð mér hugsað til þessa góða ráðs, á enn einu fimmtugsafmælinu hans. Til hamingju, elsku Einar! 

 

Facebook:

Myndband: Eiginmaðurinn kemur inn í eldhús, eiginkonan er að banka á ísskápsdyrnar - gerir það tvisvar enn og opnar þær svo. Maðurinn horfir hlessa á hana.

„Af hverju bankaðir þú á ísskápinn?“ spurði hann.

„Kannski var þar salat dressing (salat að klæða sig).“

Maðurinn hafði ekki húmor fyrir þessu. Ég elska pabbabrandara.

 


Listaverk sem laða að ástmenn ... eða fæla frá

MayerlingValentínusardagurinn var haldinn hátíðlegur hjá mér og köttunum í gærkvöldi og hitann góða við bakið sem lagði frá hitapokanum úr Apóteki Vesturlands, mætti alveg kalla ástareld eins og hvað annað. Kona „á mínum aldri“ er sátt við alla hlýju sem hún getur fengið, nema þennan sem fylgir í 15°C plús og logni úti. Auð jörð, hiti við frostmark, logn. Næs.

 

 

Það er vissulega alltaf hægt að brenna sig illa á ástareldi, eins og gömul kunningjakona mín hefur nú aldeilis lent í rosalega oft. Helber óheppni auðvitað. Ég hefði átt að taka mark á henni þegar hún gagnrýndi listaverkin á veggjunum hjá mér, eins og Mayerling (sjá mynd 1). „Þú nærð þér aldrei í mann með svona myndir á veggjunum!“ sagði hún svo réttilega. Sjálf hefur hún verið einstaklega dugleg að laða að sér alls konar menn enda með eintóm krúttlegheit upp um alla veggi. Henni leist ekkert á eina uppáhaldsmyndina mína af konunni sem var að detta af skýi ... þrátt fyrir að ég segði henni að konan væri að koma sér upp á bleika skýið. Svona er nú listin margslungin og vér mannfólkið með misjafnan smekk. 

 

HugleikurÉg var alveg rosalega heppin að vinna með Aðalsteini Ingólfssyni listfræðingi í nokkur ár, á DV á níunda áratugnum. Var á konulaunum allan tímann og leigði á svívirðilega háu verði (markaðurinn hefur alltaf verið hræðilegur) EN hann benti mér  á flotta listamenn ... mátt ekki missa af-sýningum og ég keypti sitt af hverju þessi ár sem ég mun aldrei sjá eftir. Til dæmis Tímaþjófinn eftir Magnús Kjartansson (grafík), tvær litlar dásemdarmyndir (olíumálverk) eftir Jón Þór Gíslason sem ég borgaði fyrir með tveimur geymsluávísunum ... og þessa, Mayerling, sem mér finnst mjög flott. Ég sá aldrei bíómyndina Mayerling sem hlýtur að hafa verið algjört drama, miðað við listaverkið ... ég er ekki svo mikið fyrir drama svo ég hef látið ýmsar sálarflækjumyndir fram hjá mér fara, viljandi. Hef samt gaman að því að horfa á góðar myndir þótt ég detti alveg ofan í drasl-b-jólamyndir á aðventunni ... hámhorfi upp á stemninguna.

 

Svo sá ég "hræðilega" flotta teiknaða mynd eftir Hugleik Dagsson fyrir nokkrum árum og langaði mikið í hana, pantaði og fékk hana senda heim. Sé ekki eftir því. Ekki svo löngu seinna hækkuðu myndirnar hans í verði, svo ég stórgræddi. Hafði séð hana á síðunni hans og þá á ensku. Þegar ég hringdi og vildi panta hana sagði sú sem svaraði að því miður ætti hún hana bara á íslensku ... sem var auðvitað nákvæmlega það sem ég vildi, vissi ekki að hún væri til á ylhýra. Þvílík heppni. Kannski ekki mikil samkeppni. Hversu margar gullfallegar konur eiga þrjá ketti? Mér leið alveg eins og Hulli hefði teiknað hana handa mér! Og þegar ég sá jólakúluna í jólabúðinni í mollinu úti í Flórída ... með mynd af þáverandi forseta, Trump. Ég varð að eignast hana og íhugaði alvarlega að hefja söfnun á ljótum jólakúlum í kjölfarið. Tinna Royal, listakona á Akranesi skemmdi það algjörlega fyrir mér með sínum skemmtilegu jólakúlum.

 

FötÉg auglýsti á Skagasíðu á Facebook fyrr í kvöld eftir fötum á tvær litlar vinkonur mínar, foreldrarnir hafa ekki mikið á milli handanna og lítið bakland - svo ég prófaði.

Ég er í alvöru klökk eftir viðbrögðin, þvílíkar elskur hérna allt í kring. Ekki bara Skagafólk, heldur líka dásamleg kona úr Borgarnesi sem ætlar að koma með poka um helgina. Fólk bauð líka leikföng og bara alls konar. Mikið er ég þakklát - og veit líka að litlu krúttin verða alsælar.     

 

Facebook

„Er þetta fólk búið að missa vitið?“

(Við frétt um að Bláa lónið opni á morgun)

Komment: „Þau eru búin að opna viðbót, Rauða lónið, við hliðina en það er bara fyrir adrenalínfíkla, skilst mér.“

 

Einn hress setti spennandi tungubrjóta á síðu, ég stel nokkrum - muna að segja hratt:

Hnoðri úr norðri verður að veðri þó síðar verði. 

Vefðu óvafða vöðva og afvefðu vafða vöðva.

Það fer að verða verra ferðaveðrið.

Glaðlega glamraði í grillinu gamla.

Fríða og dýrið í þrívídd.


Skutla skaltu náunga þínum ...

Blómvöndur dagsinsValentínusardagurinn minnti harkalega á sig í hádeginu þegar vinur minn gaf mér Snickers-súkkulaðistykki í tilefni hans. Þetta var ekki viljandi morðtilræði en í stað þess að þiggja það brosandi og þakklát sem hefði verið mesta kurteisin, sagði ég með tilþrifum: „Ó, ég dey ef ég borða jarðhnetur!“ Svo dró ég vísifingur hægri handar lárétt eftir hálsi mínum. Vissulega lymskuleg tilraun til að fá hann til að gefa mér Mars-súkkulaði eða eitthvað hnetulaust að ári. Ég sat í bíl með honum, konunni hans og dætrum og við vorum á leiðinni heim til mín eftir skóla. Hann hefur ætíð hugfast góða málsháttinn: „Skutla skaltu náunga þínum þegar hálku ber að fótum.“ (sjá átakanlega mynd a ófærð) Hann lagði óvænt lykkju á leið sína, lagði bílnum fyrir utan verslun, hoppaði út og hvarf úr augsýn. Hann hafði gefið konu sinni fallegan blómvönd rétt áður og sagði við hana:

„Hvað ætlar þú að gefa mér?“

„Kannski koss?“ svaraði hún. Dæturnar voru samt þarna ...

Fáið ykkur herbergi, hugsaði ég og dæsti hneyksluð.

 

Skömmu síðar tók ég gleði mína, hann mætti í bílinn með stóran og fallegan blómvönd handa mér! Fyrstu vinkonunni sem hann eignaðist á Íslandi, sagði hann. Ég heimtaði að þau hjónin kæmu í kaffi í nokkrar mínútur, stelpurnar í kókómjólk og kisuklapp. Þegar þau voru farin hugsaði ég um vælið í mér í bloggfærslu gærdagsins ... um að geta ekki skoppað í vinnunni á morgnana án þess að leggjast í kör eftir hádegið. Ég var ótrúlega spræk þarna í kringum hádegi í dag.

 

Á leið til vinnuAhhh, ég hef greinilega skrifað mig út úr verkjunum, hugsaði ég. Kláraði að setja í uppþvottavélina, hafði bara bakheilsu til að elda í gær, setti vélina í gang og hugsaði með tilhlökkun til að hitta Hekls Angels-vinkonurnar. Við ætluðum aldeilis út að spóla á vélhjólunum okkar með heklunál í annarri og kaffibolla í hinni. Ég var viss um að ég næði að brjóta saman þvottinn áður en ég þyrfti að fara út. Það var eins og ég hefði aldrei verið bakveik! Þá byrjaði ég að hnerra kröftuglega ...

 

Ég afboðaði mig í Hekls Angels-túrinn hálftíma seinna, hafði spreyjað kvefdrepandi meðali í hálsinn og skömmu síðar áttaði ég mig á því að höfðu verið blómin sem gerðu þetta óvænta kraftaverk á heilsu minni. Gleðin yfir blómvendinum hafði virkjað einhver hamingjuboðefni í heilanum sem leiddu svona skemmtilega niður í bak. Einhvern veginn þarf ég að sjá til þess næstu daga eða vikur að fá óvæntan blómvönd á klukkutíma fresti - eftir hádegi.

 

FjandiÁ Facebook:

Ég setti mynd af mér á Facebook með manninum sem gaf mér blómin í dag. Hátt í milljón læk eru komin og athyglisverðar umræður fóru í gang. Er þetta löggan? spurði ein - en í spjalli gærdagsins um bloggfærslu gærdagsins réði hún mér frá því að næla mér í löggu. Hún kvaðst hafa prófað það fyrir mig, meira að segja tvisvar, og það ekki gengið upp. Sennilega er ég nærsýnni en hún, mögulega heyrnarskertari líka (allavega í háværri tónlist) svo þetta gæti gengið hjá mér og svo á ég líka frænku sem er gift alveg frábærri löggu ... en Ragna von DV kvaðst þarna í umræðu gærkvöldsins þekkja nokkrar löggur sem kæmu til greina fyrir mig, hún skyldi finna einn sætan. Ragna, það eru komnir meira en 20 klukkutímar ...

 

NetfrægðarpersónaÉg hafði reyndar sett á statusinn um blómin og manninn í dag: „... og áður en þið missið ráð og rænu af spenningi - konan hans tók myndina og hún fékk líka blóm.“ Samt komu svona athugasemdir.  

 

Fyrir 14 árum setti ég eftirfarandi á fésbókina:

 

...gúglaði að gamni hvaða lag var í 1. sæti Billboard-listans daginn sem ég fæddist. Það reyndist vera Poor Little Fool með Ricky Nelson.“

Eitthvert árið mun ég herða upp hugann og hlusta á þetta lag. Mig minnir að ég hafi tekið þátt í leik sem gaf í skyn að lagið myndi segja til um hvernig líf mitt yrði, hvernig persóna ég yrði eða eitthvað slíkt. Vona samt ekki. 

 

Í gær sá ég mesta kaffinörd landsins dásama (á fb) kaffitegund nokkra ÞRÁTT FYRIR að kaffið væri nokkuð mikið brennt (sem ég, kaffiplebbinn, elska).

Bóndadagskaffi frá Kaffistofunni sem er eitthvað nýtt kaffifyrirtæki sem ég vissi lítið sem ekkert um. Hef þó séð einhverjar auglýsingar en þurfti þessa ábendingu til að láta vaða. Ég tek alltaf mark á nördum, pantaði hálft kíló af því og fæ það sent innan tíðar upp að dyrum. Rosalega hlakka ég til.

 

Gef kaffiskýrslu hér, auðvitað, enda búin að fá endanlega sönnun fyrir því að ég er alvöruáhrifavaldur. Sjá mynd sem vill virkilega meina að ég eigi að vera netfrægðarpe-rsóna, það vill véfrétt himnaríkis alla vega meina. Hvenær hefur henni skjátlast? Aldrei. 


Sólarlagsárin í endurskoðun og hreyfingarsamsærið mikla

Einkennishegðun eftir löndumDagur 2 í kennslu búinn ... ég fékk far heim og veitti ekki af. Fékk fasteignasala í heimsókn og þurfti að fínisera allt, er þó alls ekki ákveðin í því að selja og flytja. Borgin togar samt svo ótrúlega fast, ættingjar og vinir, óreglan, djammið, Katalína, hætturnar, sérsveitin, dýralæknar ... Starfið sem leiðbeinandi heldur fast í mig á móti, fólkið hérna, Inga, mömmur.is og fleira dásemdarfólk, Einarsbúð og ÚTSÝNIÐ ... en sjáum til, sjáum til. Það þarf að koma hárrétt íbúð í bænum, ódýr en samt fullkomin á besta stað, og rétt verð á himnaríki. Hver borgar svo sem ekki vel fyrir óheft útsýni næstum til Ameríku og flotta íbúð í fullkomnu standi. 

 

Mynd: Fólk dansar úti á götu, kannski í S-Kóreu? Afskaplega vinsælt og mörg myndbönd af litlum krökkum sem dansa ótrúlega vel með þeim fullorðnu. Í Svíþjóð of oll pleisis er mjög vinsælt að syngja saman! Það eru víst heilu sjónvarpsþættirnir í gangi þar og forsöngvarar í sjónvarpinu fá fólkið heima í stofu til að syngja. Á sumrin samsöngur í stórum görðum. Ég trúi þessu samt ekki fullkomlega. Svo læddist að minning um þættina Tökum lagið ... Tók ég ekki þátt í þeim sem meðlimur í Kór Langholtskirkju? Jú, einmitt. Getur verið að þetta sé sterkt þjóðareinkenni Svía, eða bara eitt af þeim? Hafa hin Norðurlöndin og þá sérstaklega við Íslendingar eitthvað í svipuðum dúr? Tökum lagið var sýnt fyrir löngu en sennilega gætu spurningaþættir komist næst því, bæði Útsvar og Spurningakeppni framhaldsskólanna fengu metáhorf og ýmsir þættir af svipuðum toga enn í gangi.

 

Skólakrakkarnir mínir eru algjört æði eins og venjulega og nú veit ég að Pólverjar eru hrifnari af diskói en rokki (GMG) ... en þegar kemur að þessu síðarnefnda koma Úkraínumenn sterkir inn. Þeir földu sig alla vega ekki undir borði þegar ég spilaði fyrstu hálfu mínútuna af Hel með Skálmöld, flottasta lagi í heimi. Á morgun fá þau meiri músík, sennilega Kaleo, Bríeti eða GDRN, Palla eða Helgu Möller, það þarf einhver að ala upp í þeim íslenskan músíksmekk um leið og íslenskunni er lævíslega laumað inn. Er mjög opin fyrir tillögum að góðri músík, elskurnar. Það er skemmtilegast að hafa skóladagana (morgnana) fjölbreytta, ekki bara íslenskustagl ... ég fer í raun ekki fram á meira en að þau geti sagt Eyjafjallajökull skammlaust, já, og kunni að panta sér ís. En mikið rosalega finnst mér þetta skemmtileg vinna; áhugasamt og skemmtilegt fólk sem kennir mér líka svo mikið. Þjóðernin eru bara fimm að þessu sinni, ekki níu eins og síðast. Karlar í meirihluta núna sem ég kvarta ekki yfir. Konurnar algjört æði líka, auðvitað. Eiginmaður einnar þeirra, fyrrum nemandi, gerði sér lítið fyrir og hirti mig upp þar sem ég reikaði máttvana um í hálkunni og sköflunum áleiðis að Bónushúsinu til að ná strætó þar. Það dásamlega skutl gaf mér aukahálftíma til að flokka í fatahenginu. Ég á of mikið, nú verður hellingur settur í poka og gefinn á góðan stað. 

 

Sue Ellen, Bobby, Pamela, Lucy og JREitt verð ég að viðurkenna. Eftir hopp og skopp í tvo tíma var ég búin á því í gær og bakið að drepa mig í dag líka. Á ekki að vera svo hollt að hreyfa sig? Hef ég kannski uppgötvað stærsta samsæri í heimi? Að hreyfing sé bara bull, eingöngu hvatt til hennar til að skurðlæknar græði stórfé á því að setja gerviliði í síðmiðaldra fólk sem hefur farið aðeins of oft upp og niður Esjuna? Kæmi mér ekki á óvart.

Ég lá á hitapoka nánast allan daginn í gær, tók svo íbúfen og gat klárað verkefni í tölvunni fyrir svefninn. Þetta getur ekki verið aldurinn (sjá Madonnu, systur mínar og vinkonur) en líkaminn gæti verið í sjokki núna eftir öll rólegheitin síðan síðast (okt-nóv). Getur kannski verið að regluleg hreyfing Á HVERJUM DEGI haldi manni liðugum? Njeeee, varla, allt of einföld skýring. Hallast að samsærinu. 

Á meðan ég er ekki búin að læra nöfnin á skólakrökkunum mínum, verð ég að fara nær borðunum þeirra til að sjá heimaföndruð nafnspjöldin á hverju borði og það heldur mér skoppandi um skólastofuna, ég gæti auðvitað tekið kíki með mér. Finnst hálfhallærislegt að rúlla mér um allt á skrifboðsstólnum. Hlaupahjól kæmi líka til greina en guðsheygafflarnir (fæturnir) verða sennilega að duga. Og íbúfen. 

 

MYND: DALLAS! Hér sjáum við Dallas-gengið. Frá vinstri: Sue Ellen, Bobby, Pamela, Lucy og ekki-JR (JR lést árið 2012, ég gúglaði), man ekki eftir fleiri persónum, enda gafst ég upp eftir aðeins hundrað þætti. Pamela er gift lýtalækni og því svona ungleg. Myndin tengist textanum fyrir ofan aðeins óbeint.  

 

 

Annars þarf ég að hekla mér lítið símaveski og bera á mér gemsann á þessu skólaskoppi mínu til að skrefin telji. Í dag slefa ég rétt yfir tvöþúsund skref - enda lítið talið þegar síminn liggur kyrr á kennaraborðinu. Samt fjórföldun á meðaldegi, slúðrar síminn minn. En ekki er allt sem sýnist. Ég var virkilega á fullu í tvo tíma áðan, sko heima, ganga frá hlutum, flokka og hlaupa á milli herbergja. Á meðan stóð síminn, hátt stilltur, miðsvæðis í Himnaríki og ég hlustaði á Utangarðsbörn eftir Kristinu Ohlsson, fyrstu bókina í flokknum (löngu búin að lesa hana og fleiri eftir sama höfund en gaman að hlusta, rifja upp) Næsta kemur 15. apríl, jesssss.

 

 

Veldur mrna bílslysumFyrsta bókin um Erlend (eftir Arnald Indriða) er líka á leiðinni og ég ætla sko að hlusta, ég á þær flestar og langt síðan ég endurlas þær upp á gamla mátann. Það er lyginni líkast hvað maður dettur inn í undanlegan dáleiðslugír þegar lesið er fyrir mann (ef lesarinn er góður og ofleikur ekki), held að Himnaríki væri reglulega í rúst ef ég hefði ekki þessa húsverkaaðstoð sem Storytel veitir. Svo á ég lesbretti líka sem er gott í strætó og ferðalögum, létt og þægilegt, en ég er líka að komast upp á lagið með að nota lítil heyrnartól (ekki þráðlaus) á gemsann og hlusta á sögur í strætó og þegar ég geng (sjaldan). Henning Mankell er kominn í röðina, sé að sjöunda bókin um Kurt Wallander kemur út um miðjan maí og hlakka til að hlusta, búin að steingleyma öllum þessum bókum sem ég gleypti í mig hér áður fyrr. Það er kosturinn við að lesa hratt. 

 

Lagðist á hitapoka seinnipartinn til að geta svo eldað, það kom sér líka vel bakbelti úr Eirbergi, fokdýrt helvíti ... en það náði að halda skrokknum saman við eldamennskuna. Hafði ekki tekið verkjalyf síðan 28. desember (daginn fyrir svæðanuddið) fyrr en í gær og svo aftur eftir kvöldmat í dag. Er samt alltaf þakklát fyrir að ekkert sé að mér nema bakvesen og það venst alveg, hef staðið í því frá unglingsárum og fengið í bakið bæði tággrönn og tágfeit en líst ekkert á að vera nánast komin í kör ef ég dirfist að skoppa um þegar lífið krefst þess. Skyldi ég komast á Hekls Angels-fundinn á morgun?

 

Eldum rétt í kvöldEftir allar þessar morð- og löggusögur undanfarið hef ég snarlega endurskoðað drauminn um sólarlagsárin mín (80 plús). Hafði ætlað mér að næla í sæta löggu á eftirlaunum ... og saman gætum við leyst flókin mál sem lögreglan gat ekki. Við gætum fengið gáfuðustu vini okkar til að koma, t.d. á sunnudögum, hann gæti eldað (lögga OG kokkur) og við myndum spjalla um krufningar yfir forréttinum, morðaðferðir yfir aðalrétti og mismunandi blóðmynstur eftir gerð hnífstungna, þegar desertinn kæmi á borðið. Yfir kvöldkaffinu myndum við síðan í sameiningu ramba greindarlega á rétta lausn og lauma henni svo til lögreglunnar gegn því að mæta aldrei og biðja okkur um að lækka tónlistina ef grannarnir kvörtuðu. Hann myndi elska Skálmöld, Dimmu, Metallicu og Bach ... Ég myndi ekki tíma að deyja næstu áratugina, það væri svo gaman hjá okkur. EN ... löggurnar í bókunum sem ég hef verið að lesa síðustu mánuðina eru meira og minna snarruglaðar ... og „glíma við sína djöfla“ (dóp, drykkja og framhjáhald er ekki það versta). Sænska lögreglan (í bók) var t.d. næstum búin að drepa grunaðan mann, lækni og allt, (skotið hitti aðra manneskju) eftir að félagi þeirra var myrtur af allt annarri persónu sem náðist skömmu síðar. Ósofnar löggur að drepast úr þynnku og móral eru líklegri til að skjóta fyrst og spyrja svo.

 

MYND: Eldum rétt var æðislegt í kvöld. Ég hafði tekið mér tveggja vikna pásu frá eldamennsku og keypti Eldabuskuna, tilbúna rétti, þurfti bara að hita. Fínir kjúklingaréttirnar en lasagne-ið í síðustu viku var of salt ... ég er frekar viðkvæm fyrir salti svo eflaust hafa flestir verið í skýjunum. Myndin sýnir ER-dásemd kvöldsins sem var auðvelt og fljótlegt að búa til ... en bakið hefði nú samt þegið tilbúinn mat. Seinnihluti bloggins er skrifaður í íbúfenvímu svo ekki fara í mál við mig ef ég hef sagt eitthvað óviðeigandi eða birt mynd sem passar ekki við textann.    


Næsta síða »

Um bloggið

Sögur úr himnaríki

Höfundur

Guðríður Haraldsdóttir
Guðríður Haraldsdóttir

... ekki bara kattakerling

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (19.3.): 6
  • Sl. sólarhring: 24
  • Sl. viku: 134
  • Frá upphafi: 1444959

Annað

  • Innlit í dag: 5
  • Innlit sl. viku: 110
  • Gestir í dag: 5
  • IP-tölur í dag: 5

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Bloggvinir

Mars 2024
S M Þ M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

Nýjustu myndir

  • Mossad
  • Keli helgar sér klakavél
  • Amælistertan handa stráksa

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband